Aðalbjörg Röskva veltir hlutunum fyrir sér

Ég skellti mér í bað um daginn og ekki leið á löngu þar til Aðalbjörg Röskva var mætt. Hún stóð og mændi á mig í baðinu löngunaraugum þar til ég sagði að hún mætti koma ofan í eftir smá stund. Eftir minna en smá stund var hún mætt, tætti sig úr fötunum og skellti sér ofan í froðuna til mín og hófst handa við að elda handa mér og sitthvað fleira. Hún fer svo að skoða mig eitthvað og er greinilega að velta fyrir sér naflanum á mér:

AR: Mammí, kom ég þarna út?

Ég: Nei, börn koma ekki út um naflann heldur út um sérstak gat á mömmunum.

AR: Hvar er það?

Ég: Það er rétt gatinu sem pissið kemur út um.

AR: Má ég sjá?

Ég: Nei, það er svolítið erfitt að sýna það en það er fyrir neðan pissugatið.

AR lítur á mig með vantrúunarsvip og skellir svo upp úr:

AR: Neeeeei, þú ert að bulla.

Ég: Þetta er alveg satt. Gatið er fyrst pínulítið og svo stækkar þegar barnið er að koma út og minnkar svo aftur.

AR veltir þessu fyrir sér drykklanga stund og allt í einu grettir hún sig full viðbjóðs:

AR: Oj!!! Kom ég út rétt hjá þar sem pissið kemur út.

Ég: Já.

AR: Var þá pissulykt af mér þegar ég fæddist?

Ég sprakk úr hlátri og og hélt áfram að útskýra þetta eitthvað fyrir henni en henni fannst greinilega viðbjóður að hafa ekki komið út um naflann:

AR: En ég var búin að segja þér að ég vildi koma út um naflann!!!

Ó.

Hún er greinilega enn þá að velta þessu fyrir sér í því að nótt, eftir að hafa verið vakandi heillengi á fullu spjalli, þegar ég hélt að hún væri sofnuð heyrist í henni:

AR: Mammí

Ég: Já.

AR: Kom ég út um naflann á þér.

Ég: Nei, þú veist það. Tölum um það á morgun.

AR: Já, við skulum sko tala vel um það á morgun!