Allt að gerast

Þá er ég orðin 27 ára gömul og ráðsett (eða verð sjö mínútur yfir átta í kvöld). Pabbi kom í gær með alls konar gúmmulaði frá Nicaragua og auðvitað sjálfan sig sem er langbest. Óóóóótrúlega gaman að hitta hann og sjá hann með Röskvu. Hún tók engan trylling þegar hún sá hann (eins og þegar hún sér ókunnuga þessa dagana) heldur brosti til brúna mannsins með krullurnar. Fjölskyldan borðaði öll hér í gær og skemmti sér og ég hreinlega malaði af ánægju. Í dag ætlum við pabbi með stelpurnar niður í bæ að dúlla okkur og svo verður skálað í kampavíni í kvöld sem pabbi kom með og hann ætlar að elda uppáhalds kjúllann minn. Namm!

Framundan er svo smá roadtrip, líklega á Þingvöll, vöfflukaffi á föstudag svo rest af fjölskyldu geti séð pabba og sund og rólegheit. Pabbi mun svo gera góða hluti í eldhúsinu eins og venjulega sem er bara frábært. Hann eldar besta mat í heimi. Og þá meina ég besta mat í heimi.

Góðar stundir:)

Matargat

Röskva fékk í fyrsta skipti matarsmakk í gær. Ég ætlaði að bíða með það þangað til hún yrði 6 mánaða (þótt að brjóstamjólkin dugi alveg lengur en það, það er gömul mýta að næringin fari að minnka eftir 6 mánuðina, hins vegar er allt í lagi að þau fái að borða og ég vil að Röskvan verði komin með smá matseðil þegar Hrund fer í orlof) en það fer ekki allt eins og maður ætlar. Röskva er gjörsamlega búin að missa áhugann á pelanum. Ég þarf að plata mjólkina ofan í hana. Hún drekkur kannski tæpan hálfan pelann og nennir ekki meiru. Ég er því að bjóða henni mismunandi stellingar og staði í húsinu og syng eins og mér sé borgaði fyrir það á meðan. Þannig tekst mér að koma meirihlutanum ofan í hana. Auk þess hefur hún svoleiðis starað á allt sem ég set ofan í mig og svo var það bara móðurinnsæið sem sagði mér að hún væri tilbúin.

Og oh my god sko. Hún RÉÐST á skeiðina. Hún fékk lífrænan graut frá Holle blandaðan út í brjóstamjólk og hörfræjaolíu út á. Það kom skrítinn svipur á hana fyrst og hún fattaði ekki alveg hvað hún átti að gera við þetta en hún var snögg að átta sig og grauturinn hvarf ofan í hana. Hún fékk nú bara tvær teskeiðar svona til að byrja með en váts hvað okkur fannst þetta öllum gaman. Hrund keypti IKEA barnastól fyrir hana og þarna sat hún orðin svona líka stór með graut í eina hárinu á höfðinu, baðandi út öllum öngum af spenningi. Mamma keypti 'Hvað á ég að gefa barninu mínu að borða' sem er snilldar bók með öllu því sem þarf að vita. Stefni á lífrænt og heimagert mauk og allan pakkann. Maukaði nú allt sjálf fyrir Rakelin eftir að við fluttum á Laugarnesveginn. Ætla svo líka í framtíðinni að gera grautana mína sjálf, þegar hún má fá glúten og svona (eftir 6 mánaða). Fann svo plan á naeringarsetrid.is sem gott er að fara eftir. Þar er plan viku fyrir viku yfir hvenær má bæta við máltíðum og fæðutegundum. Gaman að þessu.

Röskva er svo alveg farin að hafna brjóstinu þegar hún er vakandi. Hún hefur fengið 5 pela á dag með brjóstamjólk og svo brjóst á nóttunni og fyrst á morgnana í 9 vikur núna (vá, er ég búin að mjólka mig í 9 vikur!). Ég er rosalega þakklát fyrir hvað þetta hefur gengið vel og eiginlega hissa á því að hún hafi ekki hafnað brjóstinu fyrr. Mamma keypti dunk af lífrænni þurrmjólk (hvað gerði ég án múttunnar?) og ég tók þá ákvörðun að gefa henni þurrmjólk á nóttunni ef hún vill ekki brjóstið. Get ekki staðið í því að auka framleiðsluna og svo tekur hún stundum brjóstið og stundum ekki og bara ... þetta er komið gott. Brjóstamjólkin verður samt áfram aðalfæðan og ég nota bara þurrmjólkina ef hún vill ekki brjóstið. Svo tók hún reyndar brjóstið í nótt en í ekki morgun svo þá fékk hún brjóstamjólk í pela og svo pínu þurrmjólkurlögg rétt fyrir blundinn sinn.

En núna ætla ég að nýta tímann meðan barnið sefur og borða eitthvað.

ps. Var að skoða myndir af Rakelinn minni þegar hún var 5 mánaða. Trúi varla að hún hafi einu sinni verið svona lítil. Mjög gaman að skoða myndir af stelpunum mínum á sama aldri. Svoooo fallegar.

Mánudagur

'Það er eins og ég sé drukkin' sagði ég þar sem ég hrasaði um skótauið á leið minni út úr dyrunum.

'Þú ert bara drukkin af gleði' sagði konan mín blíðlega og brosti til mín.

Ég var boðin í afmæli hjá einni í mömmuklúbbnum á laugardaginn og þar sem ég hef nú farið ansi sjaldan út síðan 2008 án þess að vera ólétt og/eða alveg edrú hlakkaði ég mikið til. Ég drakk þrjá litla bjóra, spjallaði frá mér allt vit og hló og hló og hló. Kom heim um þrjú, gaf Röskvu brjóst og rotaðist. Var svo að farast úr þreytu í gær en andlega var ég í toppformi. Þessi mömmuklúbbur er skemmtilegastur í heimi, var áður bumbuhópur en er núna mömmuhópur og við náum allar svo vel saman. Skemmti mér alltaf konunglega með þeim.

Helgin var góð. Fórum á víkingasafnið í Perlunni allar fjórar og Röskva var í fyrsta skipti í kerru. Hún undi sér vel og var svo væn að sofa á meðan við vorum á safninu. Við fengum okkur svo kaffi og með því á kaffihúsinu áður en við Röskva fórum til mömmu og Hrund og Rakel í skógarferð í Öskjuhlíð. Á sunnudaginn skelltum við Rakel okkur í sund með mömmu og Hrund fór hér um eins og hvítur stormsveipur. Setti í hundrað vélar, vaskaði upp, sá um Röskvu og þreif meira að segja glerið í eldhússkápnum. Eldaði svo kvöldmat á meðan ég bjó til sjúklega góðan súkkulaðibúðing úr lárperum, banönum, kakó, agave og kókosolíu. Elska fjölskyldulífið.

Við Röskva örkuðum út að verða ellefu í morgun og stefndum á Laugardalinn. Ég fór í fyrsta skiptið í kerrupúl og sjiiiiiiiiit hvað það var erfitt. Þetta er ekkert rölt með kerrurnar. Við stikuðum á örugglega 50 km hraða um Dalinn, hlupum og skokkuðum, gerðum armbeygjur, hnébeygjur og ég veit ekki hvað og sprettum inn á milli á meðan börnin hossuðust í vagninum. Ég hélt ég myndi gefa upp öndina á leiðinni heim og handleggirnir á mér titruðu þegar ég var að bera Röskvu upp stigann. Geggjað og aftur geggjað. Verð þrisvar í viku í 8 vikur og djöfull mun ég vera komin í gott form.

Er alveg að verða geðbiluð á þessum vagni og Röskvu sofandi í honum. Hún sefur alltaf svo laust, það má varla hreyfa vagninn og svo er hún sífellt að rumska og stundum finnst mér ég eyða heilu dögunum í það að standa út á svölum eða hlaupa upp og niður stigann þegar hún sefur úti á palli. Ég er þakklát fyrir að hún sofi eitthvað en ég fer ekki ofan af því að það væri MIKLU MIKLU þægilegra ef barnið væri til í að sofa inni. Reyndi það aftur um daginn og ekki séns. Oh.

Pabbi kemur í næstu viku og svo fer ég bráðum að gefa Röskvu smá matarsmakk í hádeginu. Kannski þegar hún er svona 5 og hálfs mánaða. Hún hefur engan áhuga á pelanum sínum lengur og maður er hálftíma að koma mjólkinni ofan í hana. Held að hún sé alveg að verða tilbúin að fá smá sæta kartöflu eða lárperu.

Svo eru það bara páskar. Og ekki of mikið af páskaeggjum.

 

Jesús var ávöxtur

Trú er yndisleg en trúarbrögð geta verið algjör hringavitleysa. Rakelin spáir mikið í þessu eins og öðru og er mikið í mun að vita hverju ég trúi þótt hún sé eitt spurningamerki þegar ég reyni að útskýra trú mína fyrir henni. Ég trúi því að Jesú hafi verið til, finnst það allavega líklegt en ég trúi ekki að hann hafi verið sonur guðs og hef lítin áhuga á því sem stendur í Biblíunni. Fyrir mér er guð allt það góða í heiminum og bænir okkar orka sem hlýtur að skila sér til baka. Ég trúi ekki á himnaríki né helvíti og alls ekki á erfðasyndina.

Ég reyni alltaf að segja Rakel að hver manneskja eigi sér sinn guð og hún megi ákveða hvernig hennar er. Það er rosalega erfitt að veita barninu sínu ákveðið trúarlegt uppeldi þegar farið er í kirkjur í skólum og leikskólum og eitthvað sagt sem maður er alls ekki sammála. Ég er samt frekar róleg yfir þessu, þegar þroskinn og skilningurinn verður meiri getur Rakel fundið út úr þessu sjálf, hverju hún vill trúa. Þangað til heyrir hún eitt heima hjá sér, annað hjá pabba sínum og enn eitt í leikskólanum.

Á miðvikudögum er Hrund í skólanum og mamma er svo yndisleg að bjóða okkur alltaf í mat og hjálpar mér með stelpurnar. Í gær svæfði ég kút og hún las fyrir Rakel og fór með bænirnar með henni. Það var eitthvað um trú í vísunum sem mamma var að lesa og Rakel var í miklu uppnámi yfir þessu öllu saman. Mömmu fannst eins og hún upplifði það þannig að af því að ég og Hrund trúum því ekki endilega að Jesú hafi verið sonur guðs og trúm ekki á engla og himnaríki þá munum við hreinlega fara til helvítis! Það er svolítið svakalegt og enn ein rökin fyrir því að það á ekkert að vera að troða trú í leikskóla. Reyndar veit ég að amma hennar pabba megin er trúuð og hefur kennt Rakel ýmislegt. Allt í góðu með það þótt ég sé ekki sammála öllu en slæmt að Rakelin skuli taka þetta allt svona nærri sér. Hún fór svo ekki ofan af því að mammí trúði því sko að Jesú hefði verið ÁVÖXTUR. Hahahaha. Ég veit ekki alveg hvað hún hafði í huga og reyndi að leiðrétta þetta í morgun. Hún horfði aðeins í augun á mér, sagði já og skipti svo snögglega um umræðuefni. Alveg komin með nóg af þessu rugli barnið.

Annars er ég að fara að byrja í kerrupúli líklega á mánudaginn. Það verður geggjað! Ég hef þá reyndar minni tíma til að vaska upp og sjá um þvott en ég er líka komin með gubbuna af því að sjá alfarið um það. GUUUUUUUBBBBBB. Finn að það er komið ákveðið eirðarleysi í mig, er búin að vera heima í bráðum 5 mánuði og þar á undan var ég líka heima með óléttubumbu. Ég þarf að hafa eitthvað meira að gera. Átröskunarpúkinn hefur líka látið á sér kræla með stæl aftur og ég er alveg að missa tökin hérna ein með ísskápnum. Er farin að verða svolítið smeyk og veit að kerrupúl þrisvar í viku mun koma mér á strik aftur.  Ég rölti þá  með vagninn niður í Laugardal og svo gerir maður sérstakar æfingar sem eru hannaðar fyrir mömmur með barnavagna. Aaaaaalgjör snilld.

Pabbi er svo að koma ef tæpar tvær vikur og það verður æði. Stefnum á eina Þingvallaferð, smá kökuboð heima hjá mömmu og svo skiptumst við á að elda og eiga kósý kvöldmáltíðir. Íha.

Best að fara að milchen sie tuten eins og maður segir á lélegri þýsku. Ætla sumst að fara að mjólka mig. Sem bæ ðe vei gengur svaka vel, mjólka um 900 ml ofan í skottuna á dag og hún blæs út og blómstrar og er farin að æfa sig í að sitja, litla montstrikið. Getur setið sjálf ef hún styður lófunum við gólfið og kannski í tvær sekúndur ef hún situr upprétt. Hún sat í fyrsta skipti í barnastól í gær. Góðum IKEA stól heima hjá mömmu. Ætlum að kaupa þannig fyrir hana að vera í þangað til hún verður eins og hálfs hér um bil. Þeir eru mjög traustir og ekki hægt að spyrna í borðið og steypa sér aftur og svo er auðvelt að pakka honum saman og taka með í heimsóknir. Hún er orðin svo stóóór. Eftir mánuð fer ég að gefa henni að smakka mat. Sjæse.

Farin að mjólka.

Étið úti

Ég og spúsan ætlum út að borða í kvöld. Höfum ekki gert eitthvað bara tvær síðan ég var ólétt. Ætlum að halda upp á sambandsafmæli, blessun og lífið og tilveruna og reyna að vera svolítið rómantískar. Í hamagangi og rútínu dagsins er stundum eins og maður eigi herbergisfélaga eða samstarfsmann frekar en lífsförunaut. Það er bara alltaf svo margt sem þarf að gera. Maður er orðinn vanur að tala í stuttu máli, hækka röddina og láta ekki trufla sig þótt einhver lítill hangi í manni á meðan. Uppáhaldsstundirnar mínar eru í kvöldmatnum þegar við stelpurnar mínar ræðum saman og svo er líka notalega þegar skotturnar eru sofnaðar og við Sprundin geyspum saman yfir einhverjum sjónvarpsþætti eða kjöftum frá okkur allt vit. Það er góðs viti í sambandi þegar umræðuefnin eru óþrjótandi. Okkur Hrund gefst sjaldan tími til að tala um allt sem við viljum.

Annars erum við ekki nógu duglegar að finna okkur eitthvað að gera saman. Einfaldlega vegna skorts á hugmyndum (og tíma að sjálfsögðu). Ég viðraði þessar vangaveltur mínar eitt sinn við mömmu sem benti mér réttilega á að tilhugalíf okkar Hrundar hefði bæði verið stutt og svo áttum við aldrei neitt líf saman barnlausar. Við djömmuðum um helgar og fórum í bíltúra og knúsuðumst en við fórum aldrei á dansnámskeið eða í ferðalög eða ræktuðum sameiginleg áhugamál. Við bjuggum okkur til líf saman með Rakelina sem kjarna. Mér finnst við stundum enn vera að kynnast hreinlega.

En það er líka bara gaman. Það verður allavega étið úti í kvöld og mamma ætlar að passa. Það er líka stórt og mikilvægt skref fyrir mig að fá einhvern til að passa og fara út (Hrund finnst það reyndar ekkert merkilegt en ég er voða stolt af mér) frá minni unganum. Röskva verður sofnuð svo það einfaldar hlutina enda myndi hún seint sætta sig við að einhver annar en við Hrund svæfðum hana held ég. Hún er líka bara peð. Næst mun pössunar verða þörf þegar við förum á frumsýningu á Kóngavegi 7, myndinni hennar Valdísar og ég vona heitt og innilega að það byrji ekki fyrr en eftir átta. Ég er bara ekki tilbúin til að láta einhvern annan svæfa. Ég er kannski algjör ungamamma en mér er alveg sama. 

Ég má vera það.

Blessun

Í gær, á 5 ára sambandsafmæli okkar Hrundar, var Aðalbjörg Röskva blessuð. Hjörtur Magni, Fríkirkjuprestur, kom heim til okkar og blessaði hana og vorum það bara við fjölskyldan og svo mömmur okkar Hrundar. Afslappað, notalegt og yndislega fallegt.

Ég er búin að setja inn nýtt albúm á Barnaland með myndum frá gærdeginum en hér er ein af mér og blessuðu barninu:

 

Dans

Núna erum við Röskva búnar að dansa okkur sveittar við salsa. Hef ekki verið nógu dugleg að hlusta á salsa með henni því hún fílaði það sko í bumbunni og spriklaði þegar ég var að fíla mig.

Ég dansaði venjulegt salsa og gerði extra mikla mjaðmahnykki til að auka brennsluna og gerði svo æfingar fyrir grindarbotninn. Þetta reyndi miklu meira á en þegar ég fer út í kraftgöngu.

Núna liggur Röskvan á teppinu og hlustar og skríkir af kátínu og starir á græjurnar eins og hún geti séð hljóðið koma úr þeim. Hún er ekki dóttir móður sinnar fyrir ekki neitt. Hún er kannski algjör chela (hvít) enn sem komið er en hún er með latinoblóð í sér þrátt fyrir það.

Við Röskvan sváfum svo vel í nótt og það gerir svo mikið fyrir geðheilsuna mína. Ég er búin að fara hérna um íbúðina eins og stormsveipur og þrífa og skipta á rúmum og setja í vélar oooog slaka á og borða hollt með nýrökuðu lappirnar mínar. Fann loksins tíma og nennu til að taka hárin í gær og líður miklu betur. Ætla að skella smá naglalakki á táneglurnar á eftir og þá er ég bara flott mamma.

Vá, ég þurfti að stoppa til að fíla mig. Ég fæ gæsahúð á allan kroppinn þegar ég hlusta á salsa ...

Myndir

Nýtt albúm á Barnalandi. Kvittið endilega í gestabók ef þið skoðið.

Annars er ég bara ömurlega þreytt og Röskvan búin að vera pirruð.is og meirapirruð.com síðan í gær þegar hún grét næstum afmælið út í gegn og ég er bara búin á því.

Fékk mér pizzu í gær sem er svindl í hollustumataræðinu og líður bara illa með það.

Skoðun

Aðalbjörgin Röskva var í 4 mánaða skoðun áðan og er orðin 6,16 kíló og 63 cm. Skottan tók sig til og þyngdist um KILÓ á fjórum vikum sem er persónulegt met þar sem hún hefur verið að þyngjast um þetta 300 gr á mánuði. Hún skaut sér því aftur upp á meðaltalslínuna en er aðeins yfir í hæðinni. Hún er þá búin að þyngjast um rúm 2,5 kíló frá fæðingu og stækka um 14 cm. Bara flott!!!

Annars á amma Rósa afmæli í dag og allir boðnir í vöfflukaffi af því tilefni. Ég er búin að pakka (dí, hvað það þarf alltaf mikið dót fyrir börnin mín tvö) og gera allt klárt og ætla að skutlast þetta með stelpunum mínum í strætó í góða veðrinu.

Later ...

Gubb

Meeeeen, hvað ég er útæld í dag. Röskva sló öll met í ælu hreinlega.

Vá, hvað það getur gert mikið fyrir geðið að laga á sér hárið, setja á sig smááá sólarpúður og maskara og fara í kjól. Ég verð bara allt önnur manneskja.

Mikið svakalega get ég orðið sveitt þegar ég þarf að mæta eitthvað með Röskvu. Plana dúrinn, vekja, gefa að drekka, skipta, klæða í útiföt, troða í henni í bílstólinn sem hún hatar, klæða hana úr hjá lækni, fara í apótek, gleyma að klæða hana í gallann hjá lækninum og gera það í apótekinu, berjast við hana brjálaða þar sem hún vill ekki í galla og vill ekki húfu og vill ekki stól, finna snuðin sem mig vantaði að kaupa, fara með lyfseðil, leyta að veski, troða barni í stól, troða stól í bílinn hans afa, henda öllu frá mér þegar ég kem heim, klæða úr, hita pela, gefa pela, skipta um bleiu, klæða aftur í, drösla vagni niður á pall, troða barni í beisli og vagn, vaska upp, mjólka mig, borða, blogga og svona núna út að ná í Rakel.

Hlakka til þegar snjórinn fer alveg. Er ekkert að fíla neitt rosalega vel að torfærast með vagninn í honum.

Farin út með æluna á öxlinni.