Frost er úti ...

... fuglarnir mínir. Eða reyndar ekki en kuldaboli þrátt fyrir það. Okkur mæðrunum varð það á að ræða einhvern tíma um kuldabola við Rakelitu. Sögðum henni að hún þyrfti að klæða sig vel svo hann kæmi ekki og biti hana í lærin. Hún er því skíthrædd við hann. Sefar sjálfa sig áður en hún fer út: 'kuldaboli er ekkert vondur, neeeei, bara góður, ég er í miklum fötum, hann geta ekki komið bíta mig'. Æ, æ, það þarf að vanda orðin. Mjög erfitt að útskýra fyrir litlu barni að eitthvað sé í þykjustunni. Þótt hún sé í þykjustunnileikjum alla daga og skipi mömmum sínum að fara í eitthvað hlutverk í þykjustunni þá getur hún ekki rætt þessa þykjustu. En þetta er að lagast. Hún klæðir sig eftir veðri möglunarlaust og því ávallt varinn gegn kuldabola.

Hvar í fjand**** eru íslenskar gæsalappir á þessu lyklaborði. Afrakstur af góðu uppeldi móður minnar er margvíslegur. Meðal annars lýsir hann sér í óbilandi (fanatískum?? nei nei) áhuga á ástkæra ylhýra. Allt skiptir máli. Íslenskar gæsalappir! Bil á undan þrípunkti! Hins vegar í tveimur orðum! Þágufallssýki ekki í boði! Og ég nýt góðs af í námi mínu. Bloggstíll minn er hins vegar ekki til fyrirmyndar. Byrja eiginlega alltaf á samtenginu og allt vaðandi í liðföllum (segi 'fór í búð' ekki 'ég fór í búð'). Það er áhrifameira og ég get leyft mér það hér. Í náminu er ég fjötruð þegar kemur að skrifum. Og allt í lagi með það. Gott að geta skipt á milli.

Fylltist miklu stolti í gær. Fór með mitt barn á leikskólann og kvaddi það. Var eitthvað að vesenast frammi í fatahenginu og heyrði þá á tal tveggja starfsmanna inn á deild:

'Hún er alltaf svo fín hún Rakel.'

'Já, hún er alltaf svo flott'.

Svo gaman að heyra svona. Enda tek ég fötin til handa Rakel á kvöldin. Þau eru því sérvalin og úthugsuð. Það er bara svo gaman þegar börnum er hrósað fyrir kurteisi, fyrir að vera hrein og strokin og svo framvegis. Auðvitað hefur það mikið með barnið sjálft að gera en foreldrar eiga alltaf eitthvað í því. Í þessu tilfelli ansi mikið.

Í bílnum á leið í ræktina seinna um daginn var ég að segja Hrundinni frá þessu. Leit svo á Rakel og sagði að hún væri nú heppin að eiga svona góðan stílista:

'Já, ég er heppin á mér', sagði krílið.

Að vera heppin á sér. Þú ert heppinn á þér maður. Hljómar vel.

Annars er barnið með bíladellu. Vill vita tegundir allra bíla sem við göngum framhjá á leið í og úr leikskólanum. Hún er ágæt í að segja nöfnin en sumt þvælist fyrir ungum tungum. Pabbi hennar á t. d. Subrú (Subaru) og við eigum Toyotu Rólu (Toyotu Corolu).

 Við Sprundin erum eina fólkið í heiminum sem á þessa tegund. Við erum heppnar á okkur þar.