Vikan hjá okkur

Við erum sumst búnar að fara í Fjölskyldu- og húsdýragarðinn eins og áður sagði, þrífa slotið með dunandi tónlist í eyrunum, mála, fara í vöfflukaffi til Eddu móðu, fara á bóksafnið og grúska og koma heim með haug af bókum, fara á kaffihús og hlæja, búa til grænan leir og leira úr honum öllum, fara í sund, grafa upp videospólu með Strumpunum í Laugarásvideo og horfa á myndina og borða popp og bjóða tengdapabba í sítrónukjúkling og epla- og berjapæ.

Erum að hugsa um að fara upp að Kleifarvatni á eftir og veiða og fara í mat til tengdó ef hún er til með að fá okkur. Annars er sumarfríið okkar alveg að verða búið, Rakel fer til pabba síns á sunnudaginn og við Hrund til vinnu á þriðjudaginn. En þetta síðasta sumarfrí okkar þriggja saman (næst verðum við fjórar eða fjögur) hefur verið yndislegt og sólríkt.

Var hjá fæðingarlækni í gær sem vildi að ég prófaði að sleppa lyfjunum. Ef samdrættirnir aukast ekki við það þarf ég ekkert að taka lyfin og það er auðvitað best að vera laus við þau. Er enn að gera tilraun, tók bara eina töflu í gær og varð ekki var við neina svaka aukningu, ætla að taka daginn í dag lyfjalausan líka og reyna að fylgjast vel með samdráttunum.

Núna er krílið um 34 cm frá höfði og fram á tásulinga og vegur um eitt kíló. Bara lítil manneskja. Augnlokin hafa myndast og barnið byrjar að opna augun. Krílið fer að dreyma og margir telja að meðvitund barnsins vakni um þetta leyti. Það fær líka hiksta og sparkar vel í mammí sína.

Við Rakel erum að horfa á mynd um afríska strákinn Kirikou (minnir að þetta sé skrifað svona), æðisleg teiknimynd og öðruvísi en allar hinar. Einn ungi í malla og annar mér við hlið.