Úff

Ég veit ekki hvað er að gerast með mig. Held að það hafi nær aldrei liðið svona langt milli færslna hjá mér. Það er ekki það að ég hafi ekki haft tíma, ég hef bara hvorki haft nennu né áhuga.

Ég vil byrja á því að skrifa hér fleyga setningu frá mömmu sem nýtist vel þegar fólk er reyna að finna út hvenær á að skrifa annaðhvort/annað hvort í einu eða tveimur orðum: Annaðhvort gerir annað hvort ykkar það eða ég geri það sjálf.

Algjör snilld. Mömmu hennar Oddnýjar finnst ég nota hvert tækifæri til málverndunar. Ég veit ekki hvort ég er sammála. Reyndar hafði ég aldrei pælt í því svoleiðis. Ég hef bara brennandi áhuga á íslensku.

 Næst á dagskrá. Hvað hef ég verið að gera? Sofa, vakna, pissa, bursta, vekja kríli, vekja konu, gefa lýsi, taka lýsi, drekka lífrænan safa með, hella upp á kaffi, klæða mig á hlaupum, berjast við hárið á mér, taka poka poka, tösku, tösku, síma, veski, lykla, kyssa konu, fara með barn á leikskóla, knúsa barn, keyra í vinnu, kveikja á tölvu, lesa, vinna, hugsa, bruna heim, sækja barn, elda, setja í vél, baða barn, láta það pissa, missa af fréttum, missa af veðri, reyna að sitja kyrr á meðan Hrund vaskar upp, fara í náttkjól, skríða undir sæng, lesa lesa lesa, kyssa konu góða nótt, lesa meira, slökkva ljós, sofa.

Sofa illa. Ég vorkenni mér hræðilega þegar ég hugsa um hversu illa ég sef endalaust. Á föstudaginn fékk ég mér í glas og þá er ég alltaf að drepast úr þreytu þegar ég vakna allt of snemma. Á laugardaginn lagði ég mig í tvo tíma en gat samt varla haldið augum opnum. Fór að sofa á skikkanlegum tíma. Gat ekki sofnað. Sofnaði. Vaknaði í svitabaði. Sofnaði loks aftur. Vaknaði hundrað billjón sinnum. Fór á fætur með Rakel og var nær dauða en lífi. Var að sofna í allan gærdag. Fór að sofa á skikkanlegum tíma. Gat ekki sofnað. Sofnaði. Vaknaði þegar Hrund fór að sofa. Gat ekki sofnað. Sofnaði loks. Vaknaði við þetta:

Rakel:' Mammmmmíííí, það er norn.'

Ég: 'Var þig að dreyma illa engill.'

Rakel:' Nei, ég sá norn.'

Ég: 'Á ég að koma og breiða ofan á þig.' (Froskurinn stóð við rúmgaflinn minn.)

Rakel:'Nei, ég vil koma upp á.' (Það er upp í.)

Ég (lít á klukku, hún er fjögur, veit að ég mun ekkert sofa næstu þrjá tíma ef ég tek hana upp í):'Ég skal koma og breiða ofan á þig, þetta er allt í lagi. Það eru ekki til neinar nornir í alvörunni.' (Ekki það ég viti rass um það.)

Rakel: 'Jú.' (Það skiptir ekki máli þótt það sé mið nótt og hún standi þarna á nærbrókinni með rautt hárið út um allt, hún hefur ALLTAF rétt fyrir sér.)

Ég (komin á fætur og leiði hana inn í rúm):'Nei, ástin mín. Nornir eru bara til í bókum (gleymdi að segja líka bíómyndum), ekki í alvörunni.'

Rakel:'Jú. Og líka draugar.' (Ó my lord.)

Ég (nú er það ég sem stend við hennar rúmgafl í nærbrókinni einni fata með hárið út um allt og alveg að frjósa úr kulda):'Draugar og nornir eru bara til í þykjustunni, bara í bókum, eins og Einar Áskell sem bara er til í bók en ekki í alvörunni.'

Rakel (náði þessari skýringu):' Viltu halla hurðinni svo ég sjái ekki nornina.'

Ég:'Hvar sástu nornina, inni á baði?´ (Hún sér hinar ýmsu kynjaverur þar greyið.) 'Á ég að loka inn á bað?'

Barnið kinkaði kolli og ég lokaði hurðinni. Eða mér tókst að skella henni mjög harkalega og heyrði eitthvað þungt skella í gólfið. Ég gat hvorki hugsað mér að kveikja ljósið né fara að sofa án þess að komast að því hvað skall í gólfið svo ég eyddi dágóðri stund í að finna hlutinn í mykrinu. Stækkunarglerið hennar Hrundar lá á gólfinu og ég þakkaði öllum góðum vættum fyrir að það skyldi ekki brotna.

Fór aftur upp í rúm. Var alveg að festa svefn þegar ég hrökk upp við þetta:

Rakel: 'Mammmmíííí.'

Ég (þolinmæði mín á þrotum):'Já, Rakel Silja.'

Rakel: 'Ég þarf að fara á klóstið'.

Ég: 'Farðu þá á klósettið'.

Ég rak Hrund á fætur að skeina hana. Og táraðist þegar vekjaraklukkan hringdi. Hvernig verður þetta þegar ég verð gömul kona? Það er alveg sama hversu þreytt ég er ég sef alltaf illa. Eða næstum því alltaf. Aumingja ég.

Það var spilakvöld hjá vinnufamilíunni á föstudaginn. Gyða var gestgjafi að þessu sinni og stóð sig vel. Við borðuðum og spjölluðum og bjuggum svo til mojito með ferskri myntu úr gróðurhúsi tengdó. Mjög ljúffengt. Trivial var upphitunarspil en Partý og co. aðalspilið. Þrátt fyrir fögur fyrirheit og heilmikið áfengi í blóði mínu hrökk ég í algjöran baklás í spilinu og gat hvorki leikið, hummað, mótað, né teiknað. Mér fannst þetta svo erfitt að mig langaði heim á tímabili (þessi feimni er svakaleg). Mér tókst reyndar einu sinni að teikna en Gyða (greyið var með mér í liði) var ekki nálægt því að finna út úr krotinu mínu. Þrátt fyrir þetta unnum við tvo leiki af þremur svo þetta var ekki alslæmt. Við fengum líka allar mesta hláturskast sem nokkurn tíma hefur fæðst í vinahópi (bara hlýtur að vera). Við öskruðum úr hlátri og köfnuðum næstum því og er það allt Kristínu að þakka sem kom með svo sjúklega fyndið 'gisk; þegar Hlíf var að reyna að túlka 'kabarett'.

Svo rústaði ég Hlíf og Gyðu í sjómann.

Helgin hefur bara ekki farið í neitt nema rólegheit. Ég fékk að sofa út á laugardaginn (gafst nú frekar snemma upp á því að reyna að sofa). Við mæðgur þrjár horfðum á leikinn og ég var í mestu vandræðum með sjálfa mig. Ég blótaði svo mikið sem er ekki gott þegar krílið fylgist með. Ég afsakaði mig í bak og fyrir allan leikinn og gormurinn hló að mér! Henni fannst þetta bara ýkt fyndið.

Innskot: Ohhhhh. Það var verið að biðja okkur um að hafa lágt þar sem sumarpróf eru í gangi núna. Hverslag eiginlega skíta vinnuaðstaða er þetta eiginlega? Ég skil eiginlega ekki að við skulum láta bjóða okkur þetta. Við höfum ekkert afdrep og þurfum að nota almenna tölvurýmið. Í sumar hafa verið endalaus námskeið og læti og svo er það bara annað fólk sem má vera með læti, ekki við. Við eigum bara að halda kjafti. Og svo get ég ekki einu sinni skilið tölvuna eftir þegar ég fer í mat og kaffi heldur þarf að burðast (já burðast, tölvan er hundgömul og þung eftir því) með hana á bakinu út um allt eins og einhver fáviti. Já, ég er bara öskuvond yfir þessu.

Allavega. Hrund og Rakel tóku hús á ömmu Sillu á meðan ég lagði mig. Ég tók svo á móti þeim með sítrónukjúlla og ís og jarðaberjum í eftirrétt. Sunnudaginn fékk Hrund fyrir sig, hún svaf, fór í einhverjar smíða- og föndurbúðir, til mömmu sinnar og loks til Ölbu vinkonu sinnar. Við Rakel fórum til mömmu og höfðum það gott. Ég eldaði til þess að róa taugar og sál, las Harry Potter af áfergju og spjallaði um allt við ömmu sem er best í heimi.

Já, ég er genginn í ókeypis bókaklúbbinn Gyðu. Ég get fengið eins og eina til tvær bækur í viku lánaðar sem er frábært. Ég veit nú ekki hvort Gyðu er skemmt en hún getur alltaf neitað mér áskrift.

Svo er krílið að fara í þriggja og hálfs árs skoðun á morgun. Það verður gaman að sjá hvar hún er á kúrfunni, sérstaklega hvað varðar hæð. Hæð hennar er ekki í neinu samræmi við mína enda kom hún ekki út úr mér og hefur ekki mín gen í sér. En það er allt í lagi. Hún er lík mammí sinni í anda.

Núna er þessi færsla orðin óhóflega löng. Verð samt að láta ykkur hlusta á æðislega söngkonu, ADELE. Ég hreinlega dýrka hana. Uppgötvaði hana á Malarrifi og hef hlustað á hana síðan. Hún er með geggjaða rödd og hér er uppáhaldslagið mitt með henni:

Þetta er nátla ekkert myndband en þið getið hlustað á lagið. Hér er annað mjög gott lag með henni og þar sjáið þig hana sjálfa betur:

Finnst ykkur hún ekki góð?

Jæja, það líður að kaffi. Fáið ykkur kaffi, lesið og hlustið.

Rútína

Þá er rútína lífs míns að byrja aftur og mér finnst það bara ósköp notalegt. Við stelpurnar fórum í Bónus áðan og versluðum allt sem gerir lífið hversdagslegt, mjúkt og öruggt: kaffi, tannkrem, klósettpappír, grænmeti, ávexti, fisk ... Mér finnst yndislegt að hafa eitthvað hlutverk, skyldum að gegna, vinnu að vinna, skóla að ljúka, fólk að elska. Það er einmitt það sem gerir mig að manneskju og eftir að hafa nýlega (eða fyrir örfáum árum) komist að því að það þarf ekkert að vera helvíti að vera manneskja  þá hreinlega fíla ég það í tætlur.

Svo finnst mér líka sjúklega gaman að hitta fólk og spila og spjalla og dansa og djamma. Þá er rosa gaman að vera bara Díana en ekki kærasta og mamma. 

Svo vil ég leiðrétta staðreyndavillu í fyrra bloggi mínu. Mér heyrðist 78% vera andvíg réttindabaráttu samkynhneigðra en þessi prósent voru víst andvíg því að eyða fullt af pening í björgunaraðgerðir ísbjarna. Gaurinn í útvarpinu var sumst að tilkynna niðurstöðu fyrri kosningar og sagði svo frá þeirri næstu sem var hverjir styddu réttindabaráttuna. Það eru víst 65% svo húrra fyrir því!!!  

Annars var gangan bara æði og gaman á djamminu um kvöldið. Við Rakel áttum kósý dag í dag og fórum og heimsóttum skytturnar þrjár í vinnunni. Mikið var það gaman. Rakel sló að sjálfsögðu í gegn og við trufluðum stelpurnar í tvo og hálfan tíma. Svo bara byrja ég að vinna á morgun og hreint ekki neitt að því, þvert á móti.

Mig langar að deila með ykkur perlunum sem heilluðu mig mest í Himnaríki og helvíti eftir Jón Kalman Stefánsson:

 

 „Það sem er sætt í gegn gerir okkur iðulega döpur að endingu“

 

 „... helvíti er hafa handleggi en engan til að faðma.“

 

 „Hjartað er ... eini vöðvinn sem getur gert okkur andvaka “

 

 „Augun svo björt að hjá henni er aldrei nótt ...“

 

 „Ekkert er mér indælt utan þín“(Er úr Paradísarmissi.)

 

 „Sum orð geta hugsanleg breytt heiminum ... “

 

 „Við þurfum kannski ekki á orðum að halda til að komast af, en við þurfum hins vegar orðin til þess að lifa.“

 

 „Sá sem á sér enga drauma er í hættu staddur.“

 

 „Gleði, hamingja, funheit ástin er þrenningin sem gerir okkur að manneskjum, sem réttlætir lífið og gerir það stærra en dauðann ...“

 

 „Tímarnir eru margir og klukkan mælir sjaldan þann tíma sem líður innra með okkur, hinn raunverulega líftíma ...“

 

 „... því á milli fólks liggja ósýnilegir þræðir og við finnum þegar þeir slitna.“

 

 „Helvíti er dáin manneskja.“

 

 „Það er lífshættulegt að lesa ljóð.“

 

 „Getur verið að tilfinningar kvenna liggi ofar og því nær hörundinu en hjá körlum?“

 

 „Hér er líf, um líf, frá lífi, til dauða.“

 

 „... ekki alltaf skjól í draumum, stundum alls ekki neitt.“

 

 „Helvíti er að vita ekki hvort við erum lifandi eða dáin.“

 

 „Tilgangur, er það bláminn sem við snertum aldrei? “

 

 „Helvíti er að vera dáinn og átta sig á því að þú sinntir ekki lífinu á meðan þú hafðir tækifæri til þess.“

 

 „Hvursu mörg ár rúmast í einum degi, einum sólarhring?“

 

 „... nokkur tár, nokkrir smábátar sem renna niður kinnarnar með fullfermi af sorg.“

 

 „Fjöllin eru ekki hluti af landslaginu, þau eru landslagið.“

 

 „... með víninu kemur syndin og hömluleysið.“ (Innskot dr: Og andartaks, augnabliks frelsi.)

 

 „... hinar barnslegu spurningar sem geta fært okkur nær upphafinu.“

 

 „... það er svo ótrúlega gott að eiga vin í þessum heimi, þá ertu ekki alveg eins varnarlaus, þú getur talað við einhvern og hlustað án þess að þurfa að verja hjartað um um leið.“ (Innskot dr: Halelúja. Vinir eru óskir sem rætast.)

 

 „... velvild er ekki smámynt sem þú finnur úti á götu.“

 

 Geirþrúður: „Ég er því miður ekki venjuleg, og ég er því miður ekki stúlka.“

 

 „Draumarnir leysa okkur stundum frá lífinu. Þeir eru sólskinið á bak við heiminn.“

 

 „...veruleikinn hleypir þér aldrei langt frá þér.“

 

 „... við verðum oft að halda um e-ð til að týnast ekki eða steypast framaf, það má vera handrið en þó helst önnur hönd. “

 

 „Jæja er áreiðanlega stærsta orð sem til er á íslensku, það getur á augabragði tengt saman tvær ókunnugar manneskjur.“

 

 „... að lifa er að spyrja.“

 

 „(En samt er hún bara tuttugu og eins árs) og lífið nötrar inn í henni.“ (Innskot dr: Það er svo gott þegar lífsgleðin er svo mikil að hún breytist í kraft sem nötrar inni í þér.)

 

 „... við erum hugrakkari þegar við hugsum ekki neitt, hikið, fumið, kemur með hugsuninni.“ (Innskot dr: Þetta er svo satt, svo satt.)

 

 „... gráta eins og drukknað fólk grætur og þessvegna er sjórinn saltur.“

 

 „Guð lét í þig gott og fallegt hjarta en steingleymdi alveg herslunni utan um það.“

 

 „... eins og lífið: nokkrar ljómandi stundir slitnar sundur af dimmum dögum.“

 

 „... það er gott að aga sig ...“ (Innskot dr: Og stundum er ekkert eins yndislegt og auðvelt og að sleppa því.)

 

 „Það er oft einhver heiðríkja yfir bernskuvinum, birta og sakleysi.“

 

 „Hann hikar, og í hikinu drukknar hann.“ (Innskot dr: Hikið hefur drekkt mér en fljótfærnin jafn oft.)

 

 „... þeir sem minna mega sín mæta iðulega afgangi.“

 

 „... það er ekki hægt að reikna út ástina. Við komumst aldrei til botns í henni.“ (Innskot dr: Og ættum ekki að reyna það finnst mér - ég viðurkenni það fúslega að ég hef alltaf hræðst valdið sem ástin hefur, og hefur alltaf haft, yfir mér.)

 

 „... stundum þarf ein veröld að farast svo önnur geti orðið til.“ (Innskot dr: Þessi maður (höfundur) hefur algjörlega höndlað sannleikann, hann hefur tekið hugsanir mínar og notað þær í bók sem hann skrifaði fyrir ári.)

 

 „... óvissan er eyðandi afl.“ (Innskot dr: Hún getur farið um fólks eins og stormsveipur og svipt því öllu á einu andartaki, öllu nema stingandi óvissunni.)

 

 „Skáldskapurinn er eins og hafið og hafið er myrkt og djúpt, en líka blátt og undurfagurt, þar synda margir fiskar og þar lifa allskyns skepnur og ekki allar góðar.“

 „...kannski er helvíti bókasafn og þú ert blindur.“

 „Þegar val stendur á milli lífs og dauða velja flestir lífið.“

 „... á kvöldin þegar myrkrið hefur mýkt heiminn og farið út í geim eftir stjörnunum.“

 „... kannski eiga þau bara ágætlega saman; hann blindur og hún siðblind.“

 „Og samt var það engin von heldur miklu frekar tálsýn. Tálvon.“

 „Augun eru vandmeðfarin ... Allt okkar líf streymir út um augun, og þau geta því verið fallbyssa, tónlist, fuglasöngur, stríðsöskur. Þau geta komið upp um okkur, þau geta bjargað þér, gert út af við þig. Ég sá augu þín og líf mitt breyttist.“ (Innskot dr: Ég fæ gæsahúð á eyrnasneplana við að lesa síðustu setninguna. Hafið þið upplifað þetta? Að líta í augu einhvers og vita um leið að allt væri breytt? Og það þarf ekkert að vera að þú sért að líta í augu þessarar manneskju í fyrsta skipti, heldur að líta í þau öðruvísi. Það er svakalegt.)

 „ Orð geta haft mátt trölla og þau geta drepið guði, þau geta bjargað lífum og eytt þeim.“

 „Þögnin eftir langa frásögn segir til um hvort hún hafi skipt einhverju máli eða verið sögð til einskins ...“

 „... við eigum að sinna þeim sem skipta okkur máli og hafa gott til að bera, og helst aldrei að fresta því ...“

 „Þú sérð því að fótatak getur sagt margt um manneskjuna: gakktu til mín og þá veit ég kannski hvort ég elska þig.“ (Innskot dr: Mér hefur alltaf fundist hlátur og göngulag fólks koma upp um það, ef þú svo nærð að fanga einlægt augnatillit þeirra þá veistu meira.)

 „... það er eitt að geta lesið, annað að kunna að lesa ...“

 „... það sem er hvítt og alveg beint verður leiðingjarnt til lengdar. Án syndar er ekkert líf.“ 

 

 

Þar hafið þið það.  

  

 

Myndir

Myndir úr sumarfríinu komnar inn á síðuna hennar Rakelar!

Fríi lokið

Eða svona næstum því. Það er auðvitað helgarfrí núna og svo ætla ég að taka mér mánudaginn í frí líka. Við Rakel ætlum að heimsækja stelpurnar í vinnunni og bara eitthvað að dúlla okkur.

Ég nenni eiginlega ekkert að blogga nákvæmlega um restina af Akureyrardvölinni. Við bara höfðum það gott, tókum því einstaklega rólega. Fórum í tívolí, út að borða og út á róló, elduðum (og þá meina ég ég) dýrindis máltíð, spiluðum og spjölluðum. Rakel sló öll svefnmet og var að sofa þetta fjórtán tíma á nóttu. Það tekur bara svo á að vera í sumarfríi. Hún var orðin svo þreytt þegar kom að fríinu og í lok þess var hún aftur þreytt. Þetta er eiginlega best á veturna þegar ég er í skólanum og hún þarf ekki að vera lengi á leikskólanum. Annars var bara yndislegt að hitta Oddnýju og ekki var verra að ég náði að kaupa mér þrjá undirkjóla og svo keyptum við Hrund ullarföt og buxur og peysu á krílið.

Við komum heim að verða sex í gær. Gengum frá eins hratt og við gátum, hoppuðum í sturtu og bjuggum okkur undir Eric Clapton. Mamma kom að passa og pabbi Hrundar og föðurbróðir að sækja okkur. Barnið trompaðist þegar við mömmurnar vorum að fara. Við höfum aldrei séð annað eins, venjulega hefur hún varla tíma til þess að kveðja okkur. Í þetta skiptið öskraði hún af öllum lífs- og sálarkröftum, tárin spýttust marga metra og ekkasogin skóku litla kroppinn. Ég held að bæði hafi henni fundist hún vera að missa af einhverju af því við vorum svo mörg að fara út, þar á meðal afi Þórir sem hún hittir sjaldan, og svo er hún líka búin að vera allan sólarhringinn með mömmunum í tvær vikur og hefur verið algjörlega límd við rassgatið á okkur.

Við tókum hana báðar í fangið. Eða hún kastaði sér í fangið á okkur, litla skinnið. Við útskýrðum enn einu sinni fyrir henni hvað við værum að fara að gera, kysstum bless og opnuðum útidyrahurðina. Í öllum æsingnum var pissið farið að leka hjá krílinu svo hún stóð þarna berrössuð í kjólnum og útgrátin. Ég fann svo til með henni. Hún hafði hætt að gráta við huggunina en þegar hún sá hurðina opnast byrjaði hún aftur að öskra. Við Hrund þurftum að skilja hana þannig eftir. Ég hringdi svo í mömmu nokkrum mínútum seinna og þá hafði krílið þagnað um leið og við vorum farnar. Það er svo erfitt að vera lítill.

Tónleikarnir voru fínir. Eric er kannski ekki alveg minn tebolli og ég þekkti bara þrjú síðustu lögin. Sprundin og co skemmtu sér hins vegar konunglega og það var það sem skipti máli. Það var heitara en í helvíti í Egilshöll þar sem ekki var hægt að hafa loftræstinguna á fyrir látunum í henni. Ég verð eiginlega að segja að þessir tónleikar voru hræðilega illa haldnir þótt tónleikarnir sjálfir væru góðir. Mér fannst nú meiri stemmning í Laugardalshöllinni í gamla daga ...

Við Hrund höfðum ekki tíma til að borða áður en við fórum á tónleika og vorum að drepast úr hungri þegar við komum heim. Við pöntuðum pizzu, borðuðum hana með mömmu og horfðum á Fóstbræður. Við Hrund skriðum svo aðframkomnar úr þreytu upp í um eitt. Við erum greinilega eins og litlu börnin, getum ekki sofnað ef við erum orðnar of þreyttar. Við bara bröltum og byltum okkur og fórum í taugarnar á hvor annarri. Úff, ég er hræðilega þreytt eftir þetta frí.

Korter í sjö í morgun hringdi svo pabbi gamli. Það var rosa gaman að heyra í honum þótt ég gæti varla haldið mér vakandi. Við spjölluðum í hálftíma og svo lagðist ég til svefns aftur. Ég er alltaf lengi að sofna ef ég er vakin og var ekki sofnuð fyrr en að verða átta. Fimm mínútum seinna stóð rauðhaus við rúmgaflinn. Ég hélt ég myndi deyja. Hún var reyndar svo yndisleg að leika sér eftir morgunmat og leyfa mömmunum að hvíla sig. Eða þannig. Hún kom inn á nokkurra sek. fresti til að sýna okkur eitthvað eða biðja okkur að leika við sig. Ég gafst upp á endum, píndi mig á fætur og í slopp. Núna situr Rakel og horfir á barnatímann og ég blogga. Ætla bráðum að hella upp á kaffi og reyna að vekja Hrund. Sjitt hvað ég nenni því ekki. Ég er að hugsa um að ráða einhvern í þá vinnu.

Svo er það gangan á eftir. Ætla ekki allir að mæta? Nei, pottþétt ekki. Samkvæmt skoðanakönnun Bylgjunnar styðja 78% þjóðarinnar EKKI réttindabaráttu samkynhneigðra. Guð forði okkur líka frá því að leyfa öllum að vera hamingjusamir. Það hefur svolítið verið í umræðunni að fordómar gagnvart samkynhneigðum séu aftur að aukast. Þegar kreppir að fara allir að hatast. Náungakærleikurinn er alveg að drepa þjóðina.

Einmitt út af þessu er svo mikilvægt að við og þið hin sem ekki hugsið svona mætið í gönguna!!!

Afi minn á afmæli á eftir og hann og amma í leið brúðkaupsafmæli svo það er smá veisla heima hjá þeim um hálf fimm. Við stelpurnar ætlum þangað eftir gönguna og skemmtiatriðin en Rakel fer eftir það til pabba síns. Við Hrund erum boðnar í partý og ætlum á gayballið.

Sjáumst bara í göngunni eða á djamminu! 

Myndir ...

Nýjar myndir inni á Barnalandi. Set myndir frá sumarfríinu inn þegar því er lokið!

Útlönd

Ég get svo svarið það, okkur líður eins og við séum í útlöndum. Ég hef varla verið hérna fyrir norðan síðan ég man eftir mér og líður því eins og ég sé að koma hingað í fyrsta skipti. Fjöllin, göturnar og fólkið allt framandi og ég þarf kort til að rata.

Ferðin gekk vel. Rakel var svo stillt, horfði út um gluggann eða lék sér við ímyndaðan vin sinn (eða einhvern sem bara hún sér) og svaf svo eins og steinn í klukkutíma. Við stoppuðum einu sinni til að pissa en annars ekkert. Vorum tæpa fjóra og hálfan tíma á leiðinni og vorum komnar að verða fimm. Oddný beið með hlýjan faðm og það var yndislegt að hitta hana. Við borðuðum pasta, bjuggum um okkur fjölskylduna og spiluðum Trivial eftir að Rakelin var komin í rúmið (hún sofnaði reyndar ekki fyrr en að verða ellefu þótt hún væri komin upp í rúm klukkan níu, það gerði blundurinn fyrr um daginn). Eftir spil, bjór og spjall komum við Hrund okkur fyrir í eldgömlum svefnsófa sem er í mesta lagi 90 cm breiður. Sko, Hrund er hlý og mjúk og allt það en ég var alveg að verða klikkuð í þessum þrengslum. Aðallega af því að ég gat þá ekki sofið í fósturstellingu. Það er reyndar annar svefnsófi inn í stofu en við nennum eiginlega ekkert að færa okkur.

Þrengslin minntu mig reyndar á Baldur, fyrrverandi kærasta minn. Við vorum nú ekkert lengi saman en nógu lengi til þess að hann gisti nokkuð oft hjá mér í 90 cm breiða rúminu mínu í herberginu mínu heima hjá mömmu. Að ég skuli hafa látið mig hafa það, ég sem var eiginlega ekkert hrifin af honum (eða sko ekki fyrr en hann hætti allt í einu með mér, þá var ég svakaleg sár og móðguð og leið). Fínn strákur samt. Á meira að segja enn þá disk sem hann gaf mér með lögum með hljómsveitinni sem hann var í. Eitt lagið samdi hann handa mér eftir að hafa lesið ljóðabókina mína og hrifist svakalega af henni. Ekki amalegt.

Rakelin vaknaði allt of snemma í morgun fyrir minn smekk. Ég er bara orðin hræðilega langþreytt eftir of lítinn svefn og óþægileg rúm í þessu sumarfríi (ég veit ég hljóma vanþakklát en er það alls ekki, ég er bara drulluþreytt). Ástandið er ansi slæmt ef maður er farinn að gelta á alsaklaust barnið og hefur varla orku í að standa á fætur til að skeina það og gefa því morgunmat. Ætla því á skikkanlegum tíma að sofa í kvöld.

Allavega. Við Hrund drukkum svakalega sterkt kaffi og fórum svo út í sólina með rauðhaus. Leyfðum honum að leika sér aðeins á róló áður en við fórum í Bónus að versla og því næst á Bláu könnuna að borða hádegismat. Keyptum ullarföt á Rakel á útsölu í Janus og skruppum því næst heim með vörurnar, náðum í Oddnýju og héldum í Jólahúsið.

Rakel var yfir sig hrifin, skaust út um allt, var ofan í öllu, þurfti að koma við allt og hætti að tala við okkur, kallaði bara til okkar þótt við værum við hlið hennar, svo mikill var æsingurinn. Við keyptum englaspil og karamellur og leyfðum Rakel að rannsaka það sem garðurinn í kring um Jólahúsið hafði upp á að bjóða. 

Vaka, bróðurdóttir ömmu, býr aðeins fyrir utan bæinn og hafði boðið okkur að líta inn, sem við og gerðum. Fengum Rakel til að kveðja Jólahúsið með loforði um ævintýraskóg heima hjá Vöku. Rakel varð svo sannarlega ekki fyrir vonbrigðum. Vaka og Stebbi, maðurinn hennar, eru svo sannarlega með ævintýraskóg í bakgarðinum hjá sér og þar má finna allt milli himins og jarðar. Fuglahræður, vindmyllur, geiturnar þrjár og tröllið undir brúnni, fuglahús, köngulær, eplatré, maríubjöllur, álfa, lítinn torfbæ (nákvæm eftirlíking af Gilsá, bænum hennar ömmu) og svo heilt bú fyrir krakkana. Í búinu voru könnur og bollar og pottar og pönnur og skeiðar og svuntur og eldavél og svo auðvitað vatn og drulla. Rakel var hreinlega í himnaríki, setti á sig svuntu og matreiddi og hellti upp á kaffi og varð drullug upp fyrir haus. Á meðan röltum við Oddný og Hrund með Vöku um garðinn og settumst svo við eitt af borðunum úti og supum á kaffi (venjulegu og drullukaffi a la Rakel).

Rakel var áfram í paradís því hún fékk að prófa rafknúið barnafjórhjól. Hún var ekkert nema hjálmurinn (mótorhjólahjálmur í fullri stærð) þar sem hún þaut áfram á hjólinu, eitt sælubros. Hún átti hreinlega ekki til orð þegar hún steig af hjólinu, svo mikil var gleðin og upplifunin. Ég skellihló (og grét eins og alltaf þegar ég hlæ) allan tímann vitandi það að barnið mitt var að upplifa drauminn sinn.

Dætur Vöku, sem eru á aldur við Hrund, og fjögur börn þeirra (af sex) komu svo mátulega í grill sem Stebbi sá um. Við sátum öll úti og borðuðum og höfðum það gott. Aldís Vaka, barnabarn Vöku og Rakel náðu strax saman. Báðar rauðhærðar, jafn háar (Aldís er reyndar 5 ára en barnið mitt er tröllabarn) og í eins peysum. Það var kostulegt að fylgjast með þeim. Þegar sólin hvarf bak við ský færðum við okkur inn, krakkarnir inn í sjónvarpsherbergi og við hin fullorðnu að eldhúsborðinu. Við sem ætluðum rétt að líta inn fórum ekki heim fyrr en eftir fjóra tíma, Rakel þá orðin græn í framan af þreytu. Þær mæðgur hoppuðu í sturtu og ég bunaði út úr mér bænum og einu lagi, kyssti krílið og heyrði hroturnar í því um leið ég hallaði aftur hurðinni.

Við Sprundin erum að hugsa um að smyrja nesti á morgun og taka með okkur kakó og keyra svo eitthvað út fyrir bæinn. Bara aðeins út í náttúruna. Við nennum eiginlega ekkert að keyra neitt langt, ætlum bara að taka því rólega eins og maður á að gera í fríi. Nýtum líklega fimmtudaginn í rölt um bæinn, sund og jafn vel tívolí ef það verður enn opið og stefnum á að bjóða Oddnýju út að borða um kvöldið. Tökum svo stefnuna í bæinn á föstudagsmorgun.

Svo verð ég að fara að setja myndir inn á barnaland. Á eftir að setja inn heilan helling, bæði frá tíma fyrir sumarfrí og svo frá sumarfríinu sjálfu. Þið bíðið bara spennt á meðan.

Eins og það hefur verið ljúft hjá okkur í fríinu hlakka ég líka til að komast í rútínu aftur, slá inn bréfin góðu, hitta stelpurnar mínar í vinnunni og sofa í míns eigins rúmi.

Þangað til næst, knús og kossar. 

Helgin

Ætla bara rétt að segja frá helginni. Við Hrund fórum allt of seint að sofa á föstudaginn, ég var komin upp í rúm um þrjú og hún eitthvað seinna. Rakelin svaf sem betur fer til hálf tíu, annars hefði ég bara ekki meikað þetta. En við getum svo sem sjálfum okkur um kennt. Málið er bara að þegar maður er í fríi á maður það til að fara allt of seint að sofa og þarf svo að vakna með hressu barni elddsnemma. Reyndar hefur skapast sú hefð á Malarrifi að eftir spil kvöldsins fara allir að sofa og er það yfirleitt á miðnætti sem er mjög fínt.

Allavega. Við fórum í morgunkaffi til ömmu Rósu og höfðum það gott. Skruppum því næst í ríkið og í Everest til að ná í tjaldsúluna sem brotnaði í Hvalfirði en hún átti að vera sem ný á þesum tímapunkti. Barnið (ég get svo svarið það að hann leit út fyrir að vera 15 með sinn krúttlega aulasvip og unglingabólur) í búðinni tók sér um 20 mínútur til að leita að stönginni. Kom svo fram og spurði mig hvernig tjaldsúla þetta hefði verið (Að hverju var hann leita ef hann vissi ekkert hvernig súlan leit út? Var hann á klósettinu í þessar 20 mínútur?). Eftir lýsingar mínar hvarf hann aftur bakvið. Kom aftur til baka með einhverja allt aðra stöng en ég hafði komið með í viðgerð og sagði að miðinn með númerinu (ég fékk sumst númer og sama númer var límt á stöngina) væri týndur. Obbosí. Ég gat ekki bjargað því fyrir hann og spurði hann hvað hann vildi þá gera. 'Ertu nokkuð með tjaldið með þér' vildi hann vita. Nei, fjandinn hafi það, ég keyri ekkert um með tjaldið í bílnum. Hann bað mig að fara heim og ná í hina stöngina sem er alveg eins og sú laskaða og koma með hana. Ég benti honum á að þetta væri fáránleg bón og fáránleg þjónusta. Ég skyldi ná í stöngina (hann vildi sjá hvernig hún væri svo hann gæti búið til nýja) en mér dytti ekki í hug að borga fyrir viðgerðina.

Ég náði í stöngina og við fórum aftur í búðina. Við tókum reyndar eftir því að sú stöng var líka brotin svo við gáum látið gera við hana líka. Barnið ætlaði að vera fljótt að þessu en ég ákvað samt að skutlast vestur í bæ til Valdísar á meðan og koma heldur aftur. Við fórum í Vesturbæinn og náðum í bíóplaköt fyrir myndina hennar Valdísar, Sveitabrúðkaup (Valdís bað okkur að hengja plaköt upp í söluskálum á leiðinni norður). Fórum enn einu sinni í búðina og viti menn þar biðu mín tvær heilar stangir. Barnið hvar hvergi sjáanlegt svo ekki gat ég þakkað því, tók því bara við stöngunum, þakkaði pent fyrir og bauðst ekkert til að borga fyrir eitt né neitt.

Eftir þessa vitleysu héldum við til tengdó þar sem við drukkum kaffi og spjölluðum og Rakel hljóp um í garðinum. Hún skellti sér líka í pottinn með ömmu sinni og svo kom pabbi hennar og sótti hana um sex. Við Hrund brunuðum heim og skiptum um föt og fórum svo aftur til tengdó í mat. Það var ótrúlega gaman. Vinafólk tengdó var í mat og þau eru alveg brillíant fólk. Við borðuðum lambalundir og drukkum mojito (ó my lord hvað það er góður drykkur) og spiluðum svo í marga tíma. Ég var orðin heldur slompuð þegar við Hrund skröltum niður í bæ. Byrjuðum á því að fara til Ölbu á Hverfisgötunni og röltum svo á Ölstofuna. Alba skipaði okkur taka staup og það var sama hvað ég reyndi mikið að neita því, ég tók það á endanum. Maður hlýðir Ölbu. Punktur. Við enduðum svo á Q og vorum þar allt kvöldið. Seint og síðar meir var ég hætt að geta staðið í lappirnar og vissi að ég þyrfti að komast heim. Slagaði í leigubílaröðina og kom heimilisfanginu þvoglumælt til skila. Rétt náði að klæða mig úr fötunum áður en ég henti mér upp í rúm.

Ég hef aldrei í lífinu verið eins þunn og í gær þegar ég vaknaði. Vil taka það fram að ég drakk bara bjór fyrir utan eitt glas af mojito og eitt staup. Ég get bara alls ekki drukkið sterkt áfengi. Ég reyndi að borða en allt endaði í klósettskálinni og ég bara man ekki eftir því að það hafi gerst áður. Ég hreinlega skalf af vanlíðan. Skreið aftur upp í rúm á hádegi og svaf til fjögur en þá kom Rakel heim. Hrund tók líka sinn tíma ofan í klósettskálinni og var lítið hressari en ég. Einhvern veginn tókst okkur að gefa Rakel að borða og baða hana og ég fékk mér göngutúr í rigningunni til að Rósu þar sem ég vökvaði allar kryddjurtirnar hennar. Ég náði að pakka fötum fyrir mig og Rakel en lítið meira en það. Hrund gat varla hreyft sig.

Rakel vaknaði átta í morgun og við höfum verið að taka okkur til síðan. Eigum bara eftir að vaska upp og bera út í bíl og getum svo lagt af stað. Þurfum að koma við á tveimur stöðum áður en við höldum út úr bænum en erum líka á góðum tíma. Ég hlakka svo til að hitta Oddnýju að ég er að springa.

Annars skellti ég í eina vél (ég er búin að setja í sex vélar síðan á föstudag, úff) sem er ekki í frásögur færandi nema sem ég er að ganga frá þvottefninu langar mig allt í einu að lykta af því. Mér finnst lykt af þvottefni mjög góð þótt ég leggi það nú ekki í vana minn að sniffa það. Það var nefnilega það sem ég gerði. Í stað þess að lykta af efninu sogaði ég það óvart upp í nefið. ÁÁÁÁÁ. Ég hnerraði og hnerraði og hnerraði og táraðist og grét og kúgaðist og snýtti mér. Þetta var hræðilegt. Hef núna í tvo tíma kúgast af og til, snýtt mér hundrað sinnum og hnerrað STANSLAUST. Ætli ég hafi ekki bara eytt miðnesinu á einu bretti, eitthvað sem tekur kókfíkla slatta tíma að gera.

Jæja, best ég fari að vaska upp. Tek tölvuna með til Oddu poddu svo það er aldrei að vita nema ég bloggi í vikunni. Hafið það gott! 

ps. Ég týndi peysunni minni á djamminu og Hrund jakkanum sínum. Meiri helvítis vitleysan. Svo var einhver strákur að reyna við mig á Q. Finnst að maður eigi að vera laus við það rugl á þessum stað. 

Ferðasaga (svakalega löng og djúp og allt það)

Ég hef ákveðið að skrifa ferðasöguna jafn óðum. Bæði veit ég að ég á aldrei eftir að muna öll smáatriðin sem ég vil koma frá mér og sem skipta máli og svo er skrifþörfin farin að segja ansi vel til sín svona á þriðja degi skrifleysis. Í dag er:

sunnudagurinn 27. júlí 08

Við tókum því rólega fyrsta daginn í fríinu. Rakel hafið vaknað um nóttina við enn eina köngulóarmartröðina og varð ekki róleg fyrr en hún var komin á milli okkar í stóra rúmi. Það er misjafnt hvernig við mömmur sofum með bröltboltann upp í. Þessa tilteknu nótt gekk soferíið ekki vel. Klukkan fjögur um nóttina gafst ég upp, ég gat ómögulega sofið og fór Hrund með krílið yfir í sitt rúm. Um morguninn ætlaði Sprundin ekki að koma sér á fætur þrátt fyrir að Rakel vaknaði ekki fyrr en um hálf tíu. Eins og áður kenni ég því um að konan mín fer hreinlega allt of seint að sofa. Það er ekkert skrítið að hún geti ekki vaknað. Svo er ég nátla svo hardcore, urrrrrr, að ég læt mig hafa það fara meðvitundarlaus á fætur.

Rakel borðaði morgunmat á meðan ég gekk frá þvotti og vaskaði upp. Rósa frænka kom svo í kaffi og hún og Rakel skemmtu sér vel á meðan ég bloggaði. Hrund reis úr rekkju um það leyti sem Rósa var að fara og þá settum við í annan gír enda klukkan farin að nálgast hádegi. Hrund setti allt dótið í bílinn á meðan ég byrjaði að þrífa. Hún lauk svo þrifunum og við hoppuðum í sturtu og þá vorum við tilbúnar. Gud i himmelen hvað það var heitt í bílnum. Það var 22 stiga hita úti og 100 gráður í bílnum. Þið vitið nú öll að ég hef verið að stikna undanfarið, nálastungukonan hefur verið að auka blóðflæðið um líkama minn og næstum gengið af mér dauðri (auðvitað verið að laga mig samt). Ég var í síðermabol og kjól og hélt ég yrði ekki eldri. Þetta var hreinlega sársaukafullt.

Leiðin vestur á nes gekk samt vel. Tengdó lánaði okkur eitthvað ipoddót svo við gátum hlustað á ipodinn í bílnum og það var ansi ljúft. Rósa kom með okkur í bíl og sofnuðu hún og Rakel (eða misstu meðvitund í sólinni) þegar ferðin var hálfnuð. Hrund var við það að deyja úr hita svo hún reif sig úr bolnum og keyrði á brjóstahaldaranum megnið af ferðinni. Ég var þannig klædd að ég gat lítið klætt mig úr svo ég naut þess bara að finna svitann leka niður andlit og bak.

Rakel naut þess líka að geta klagað okkur mömmurnar í Rósu sína. Sagði henni frá því þegar hún fór í ísbúð með pabba sínum og fékk þennan líka fína ís. Spurði svo:´Er ís ekki góður’. Jú, það fannst Rósu jafn augljóst og henni. Rakel benti þá á mömmur sínar í framsætunum og sagði: ‘Þessar!!! fara aldrei með mig í ísbúð’
Jæja, krakkar mínir. Þetta mömmustand er bara tapað spil frá upphafi held ég.

Veðrið var fínt þegar við komum, smá gola sem var ó svo kærkomin. Orkan frá jöklinum sló mig eins og hnefahögg í magann, saltlyktin af sjónum var frískandi og vitinn bauð okkur velkomnar. Í mörg ár hefur Malarrif verið fastur punktur í lífi mínu og trúið mér, það er eitthvað sem ég hef þurft á að halda. Malarrif er rok og rigning, glampandi sól og hlýrabolur, öskrandi brim og svört fjara, kaffi á morgnana og bjór í hádeginu, núðlusúpa, flísteppi, kaldar tær og Trivial, frjókornaofnæmi og þúsund hnerrar, ísköld sturta og ömurlegt rúm, ullarsokkar og inniskór, beygla með smurosti, hreinsun í sálinni og ein fjölskylda með öllu.

Þessi ferð hefur verið óvenju tæknileg. Farsímasambandi hefur verið komið á og veit ég ekki hvað mér finnst um það. Það er gott að geta hringt í þann sem enn er ókominn og beðið hann um að taka með það sem gleymdist. En hluti af friðnum fer með þessu sambandi. Það tóku nær allir með sér tölvur og það er nú allt í lagi þótt ekkert sé netsambandið (sem er líka bara fínt). Ég, Rósa, Hrund og Elísabet Rós höfum verið að ipodast og núna er minn fullur af tónlist (Glætan samt að það sé mér að þakka, ég hef verið að reyna að læra þetta (hef samt mjög takmarkaðan áhuga á því) en það sló út á mér köldum svita þegar Hrund stakk upp á því að ég setti tónlist inn á minns eigin ipod sjálf. Systir mín sá að lokum aumur á stóru systur sinni og hjálpaði henni. Takk!!!) Við Rósa tókum báðar með okkur prjóna og svo er hér nóg af bókum og krossgátum sem er alveg hreint yndislegt. Hrund tók með sér helling af smíðadóti og föndurdóti og hefur verið að tálga úr rekaviðnum hérna og þess á milli leyft Rakel að smíða með sér. Rósa og Hrund deila fönduráhuga og hafa verið að gera hálsfestar og eyrnalokka og ég veit ekki hvað. Ég skrifa bara og les og er þá algjörlega fullnægð.

Ég hef nú ekki hugsað mér að skrifa svona mikið á tveggja til þriggja daga fresti en get ekki lofað neinu. Núna ætla ég að vista þetta og skella þessu svo inn þegar ég kem í bæinn á föstudaginn.

Rósa, Hrund, Einar Jóhann og Elísabet Rós sofa. Rakel situr upp á vatnstanki (henni er að takast að slátra þriðja skópari sumarsins með prílinu upp á þennan vatnstank, við hverja ferð skrapast fram af tánum og bráðum kemur gat) og teiknar kanínu með krítunum sínum, Valdís er eitthvað að vinna í sinni tölvu, ég skrifa og mamma les. Það er logn og sólin er að brjótast fram úr skýjunum. Rakel er búin að tilkynna okkur að þegar við erum búnar að tölvast og lesa séum við að fara að skoða brimið.

Ég er að reyna að hreinsa til í sjálfri mér og verður að segjast að þetta er besti staður í heimi til þess.

Þriðjudagurinn 29. júlí 2008

Ég sit hérna í steikjandi sólskini í þunnu pilsi, sem ég hef kuðlað saman á lærunum, og ermalausri mussu. Við hlið mér stendur krílið mitt í engu nema kjól og nærbuxum og með sólhatt á rauða kollinum sínum. Systkini mín liggja hálfber á teppi í grasinu og lesa sem og Valdís frænka. Sprundin er í göngu á brjóstahaldaranum og mamma nýtur sólarinnar í rauðu bikiníi. Örlítil gjóla bærir strá og hár og er kærkomin eftir margra tíma blankalogn og áðurnefnt sólskin. Ég hreinlega dýrka hversu fljótt veður skipast í lofti hérna á nesinu. Í gær var heldur kalt og sátu allir úti í hlýjum peysum og með teppi ofan á sér. Allt var rennblautt eftir næturrigningu og Rakel var í essinu sínu í pollagalla og stígvélum. Í dag er hreinlega baðstrandaveður. Hitinn slagar hátt í hitann í Guanacaste og þá er mikið sagt. 26 stig í skugga. Yndislegt alveg hreint.

Mikið óskaplega er ljúft að gera ekki neitt. Ég er búin að lesa þrjár bækur með áfergju, spjalla, spila á hverju kvöldi, prjóna og hlusta hlusta hlusta á tónlist, eitthvað sem ég fæ aldrei nóg af. Ég hef borðað úti í nær öll mál, enda bragðast allt betur með smá sjávarseltu og roki, og látið vitann, sjóinn og og jökulinn umvefja mig og endurnæra. Ég heillaðist svo mikið af bókinni Himnaríki og helvíti að ég þurfti að taka fram ‘skrifbókina’ mína og skrifa niður hinar mörgu fleygu og ó svo sönnu setningar sem finna á má í þessari snilldarbók. Ég bjóst hreint ekki við því að bókin myndi höfða til mín og því var það þvílík víma að sogast inn í textann, frásögnina, atburðarásina, öll dýrlegu orðin. Ekkert hefur eins mikil áhrif á mig og vel sögð orð. Úff. Ég er enn eftir mig.

Dvölin í bústaðnum er nær hálfnuð og hefur verið vægast sagt ljúf. Við Sprundin erum nú eitthvað að beila á hringferðinni. Nennum hreinlega ekki stressinu, veseninu og skipulagningunni sem henni fylgir. Hún verður bara farin seinna og þá tökum við tvær vikur í hana. Við höfum verið að velta því fyrir okkur að leggja samt af stað norður á mánudagsmorgun og halda til elsku Oddnýjar á Akureyri. Við erum að gæla við það að þiggja boð hennar um gistingu og fá jafnvel að gista þrjár nætur. Dagana myndum við svo nýta í ferðir til áhugverðra staða í kring, Mývatns, Aðaldals, Hólmavíkur ... Svo myndum við eiga margar gæðastundir með Oddnýju sem við söknum svo sárt.

Það er enginn með bústaðinn um verslunarmannhelgina svo það er aldrei að vita nema maður lengi dvölina og fari heim á laugardegi í stað föstudags. Þar sem við ætlum ekki hringinn höfum við meiri tíma þegar við komum heim, Rakel getur farið til pabba síns og verið yfir nótt, við getum þvegið og gengið frá í rólegheitum og pakkað fyrir næsta ferðalag. Eftir Akureyrardvölina (sem vonandi verður úr, eigum eftir að tala við Odddu poddu) fáum við svo helgi til að jafna okkur áður en vinnan tekur við. Við Hrund erum að fara á Eric Clapton tónleika og svo er gay pride gangan góða 9. ágúst. Allir að mæta! Vonandi getur Rakel svo farið til pabba síns um kvöldið því okkur mæðurnar langar svolítið á djammið. Það eru allavega tvö ár síðan við fórum síðast á ballið.

Ég ætla taka mér einn auka dag í frí, mánudaginn eftir fyrrnefnda helgi, og leyfa vinnufamilíunni að hitta rauðhaus. Það er alveg nauðsynlegt held ég bara. Var líka að hugsa um að grafa upp þrjú eintök af ljóðabókinni minni og gefa þeim, ég á að eiga kassa af þeim upp á lofti. Það eru ekki allir svo heppnir að fá bókina hjá mér en þær eru svo yndislegar að þær fá að kynnast þessu fyrsta barni mínu (ekki það að ljóðin séu einhver eðalljóð, ég var bara 18 ára krakkaskítur þegar hún kom út, en hún er hluti af mér).

Ætli ég segi þetta ekki gott núna. Rakel er farin með Einari og Elísabetu niður í fjöru, ég er búin að opna einn kaldan í sólinni og Hrund er að búa sig undir að fara að grilla hamborgara oní liðið.

Best ég fari og hringi í Oddnýju. Yfir og út.

Föstudagurinn 1. ágúst 2008 (kominn ágúst, ótrúlegt!)

‘Mér finnst þú ekki kúkur í framan’ gall í rauðhaus og gráblá augun horfðu rannsakandi á mig undan börðum sólhattsins. Slegin hitamet náðu hingað til okkar á Snæfellsnesið og sólin hefur bakað okkur og grillað líkt og við annað kjöt til átu. Mér finnst ég vera orðin kúkabrún í framan og veit ekki hvað mér finnst um það. Ég er ekki vön því að þurfa að díla við það á klakanum. En verði ég svona brún í sól á svona stuttum tíma er mér líklegast ætlað það. Ég þarf einhvern veginn að reyna að komast yfir það að finnast ég ljót, þessi hugsun í kolli mínu er merkilegur andskoti og þvert á það sem annað fólk segir mér. Samt er ég alltaf gapandi hissa ef einhver segir mig fallega. ‘Mér finnst þú sæt svona brún’ sagði konan mín áðan og ég heyrði votta fyrir pínulítilli þreytu í röddinni. Hún verður nebla stundum svo þreytt á því hvað ég tala illa um sjálfa mig segir hún og þegar hún segir það er hún líka sár í röddinni. Ég verð að taka á þessu.

Úff, ég er alveg að stikna. Sit hér í bol og pilsi og held ég neyðist til að rífa mig úr einhverju. Ég lá nær allan fyrradag hálfnakin í grasinu, hlustaði á tónlist, las og hugsaði. Var meira að segja ber að ofan, spéhrædda ég. Rétt huldi brjóstin þegar Guðni vinur Einars var nálægt, ekki af því að ég er kynbomba heldur af því að ég vildi ekki særa blygðunarkennd hans. Spikið á maganum hefur nú á sér ögn brúna slikju sem fær mig til að hugsa aðeins betur til þess. Ég lá líka á maganum og brúnaði bakið. Hefði betur sleppt því. Gleymi alltaf hvað það vantar mikið litarefni í húðina á bakinu, núna er ég öll í hvítum doppum.

Ég held ég verði bara að sleppa því að vera ber að ofan á næstunni. Komst nefnilega líka að því í gær að brjóst mín eru undarlega löguð. Við höfum spilað öll kvöldin í bústaðnum og nokkrum sinnum hef ég lent í sæti þar sem spegilmynd mín blasir við mér. Það er ekki alveg að gera sig. Mér til undrunar komst ég að því að ég er með miklu stærri brjóst en ég hélt. Þegar ég horfi niður eftir bringunni finnst mér þau ekkert stór en þegar þau eru brjóstahaldaralaus (mér finnst það svo ósköp notalegt) og hulin bol og peysu þá bara taka þau alla bringuna. Þau byrja einhver staðar í handarkrikunum og flæða út um allt. Ég hef enga stjórn á þeim, þau eru hreint ekki stinn og ungleg eða neitt bara. Ég hafði nú betri stjórn á þeim þegar ég var grennri og þá hreinlega af því að þau voru minni. Hann fer alveg með mig þessi líkami minn. En eins og ég segi, ég ríf mig ekki úr að ofan á næstunni.

Haldiði svo ekki að bæði Hrund og mömmu hafi tekist að taka af mér myndir sem ég er nokkurn veginn sátt við. Ég á rosalega erfitt með að skoða myndir af mér, ég verð hreinlega oft gráti næst, finnst ég koma svo illa út. Hrund verður mjööööög reið þegar ég eyði myndum sem hún hefur tekið af mér út af myndavélinni. Þetta er því annað sem ég hef verið að vinna í og ég er mjög glöð með þann áfanga minn að vera nokkuð sátt við heilar fjórar myndir af mér. Húrra fyrir mér! Ég held að ég hafi tekið fyrsta skrefið í vinnunni þegar ég sýndi vinnufamilíunni nokkrar myndir af mér (ekki af því að ég er að drepast úr athyglissýki heldur voru þetta myndir af brúnku minni sem þær eru mjög heillaðar af og svo nokkrar fyndnar af atburðum sem við höfðum talað um í vinnunni). Ég var svoleiðis með dynjandi hjartslátt allan daginn og rennsveittar hendur mínar skildu eftir sig blaut för á lyklaborðinu. Ég sat og starði á klukkuna og mannaði mig upp í að ljúka þessu af. Á endanum leið að því að Gyða var að verða búin að vinna svo það var að duga eða drepast. Og mér tókst það. Ég sýndi þeim myndirnar og það var ekkert hræðilegt.

Ég held þær viti ekki hversu stórt mál þetta var fyrir mig. Ég eyddi svo mörgum árum í að brjóta mig niður, þess fullviss að aðeins þannig gæti ég skapað mig upp á nýtt, orðið sú sem ég vildi vera. Mér tókst aldrei að breyta mér (sem betur fer), mér tókst bara næstum því að drepa mig á því að reyna það. Sem betur fer náði ég aldrei að brjóta mig alveg niður, þá hefði farið illa, en ég eyddi svo miklu af sjálfi mínu að ég er enn að reyna að púsla mér saman. Og ég veit að ég skrifa oft um þetta en það er mér eins nauðsynlegt og að draga andann.

Núna stefnir vinnufamilían á að fara í sund eftir næstu Esjugöngu. Og ég samþykkti uppástunguna! Ég hef þrisvar sinnum farið í sund síðan í fyrrasumar (þá fór ég oft og mörgum sinnum en þá var ég grennri og sáttari við sjálfa mig). Það sem af er sumri hef ég farið einu sinni á Hvolfsvelli, einu sinni í Laugardalslaugina með mömmu og einu sinni í laug í Hvalfirðinum. Ég kveið því í sturtunum að þurfa að labba fram hjá fullt af fólki til að komast ofan í og ég kveið því allan tímann ofan í að þurfa að labba fram hjá fullt af fólki til að komast inn í sturtur. Ég var fegin því að vera gleraugnalaus svo ég sæi ekki hvernig fólk horfði á mig vanþóknunaraugum (ég er klikkuð, ég veit).

Ég las í Fréttablaðinu að fitufordómar væru þeir viðurkenndustu í samfélaginu. Fólk setur samasemmerki á milli þess að vera of feitur og að vera latur, heimskur, metnaðarlaus ... Feitar konur fá minna í laun en grannar konur. Og ég er með það á heilanum að allir sem ég hitti dæmi mig fyrir að vera of feit. Skíthrædd um að fólk haldi að sé ekki neitt, geti ekki neitt. Mér er sama hvað fólki finnst um það sem ég geri, þær leiðir sem ég hef valið í lífi mínu, persónuleika minn. En ég er dugleg þótt ég sé of feit. Auðvitað á þessi ótti minn rætur að rekja til álits míns á sjálfri mér. Sem því miður er svo oggupons. Vinkonur mínar og konan mín hafa séð mig tággranna, veika, feita, þunglynda, glaða ... og nálægt þeim er ég aldrei óörugg (ok, sjaldan). Ég hef forðast það að kynnast fólki í skólanum, mér hefur fundist nógu erfitt að þurfa að standa upp í pásu og labba fram á gang, mér hefur alltaf fundist allir horfa á mig (aftur, ég veit að ég er rugluð!).

Þetta sumar hefur umbylt lífi mínu. Allt í einu er ég tilbúin að kynnast fólki, treysta einhverjum öðrum en þeim sem ég er búin að þekkja í mörg ár. Ég hef jafn vel íhugað það hvort ég sé kannski skemmtileg. Stelpurnar í vinnunni voru svo sannarlega á réttum stað á réttum tíma. Ég held að ég sé tilbúin að veita sjálfri mér eitthvað frelsi til að lifa. Hrund glæddi mig lífi og gaf mér lífsgleðina aftur og sumarið, vinnan og stelpurnar þar gáfu mér kraft til að lifa lífinu.

Það er sól og það er sumar. Dvölin hér senn á enda en líf mitt rétt að byrja. Hlakka til að sjá ykkur öll!!!

Seinna:

Við erum komnar heim. Lögðum af stað upp úr sjö og keyrðum heim í kvöldsólinni. Bárum sofandi kríli í rúmið og allt dótið inn. Vorum ekkert að ganga frá öllu þar sem við erum á leið norður á mánudaginn. Oddný sagði okkur velkomið að gera út frá sér og er ég ekkert smá spennt að hitta hana og fá loksins að sjá hvernig hún býr.

Rakel var ekki alveg á því að fara heim úr bústaðnum. Fannst það þó bót í máli að amma var að fara líka og allir hinir. Ég sagði henni að við myndum gera eitthvað skemmtilegt þegar við kæmum heim, eins og að heimsækja ömmu Sillu.'Ömmu Sillu' endurtók barnið í spurnartón, barnið sem alltaf þarf útskýringu á ömmunum sínum. 'Er það amman með hvolpinn' (tengdó var að fá sér hvolp)spurði hún og ég kinkaði kolli. 'Er það amman sem safnar dýrunum' spurði hún áfram og ég kinkaði áfram kolli. 'Er það amma dýraformaður' vildi hún vita og ég gat ekki annað en sprungið úr hlátri. Dýraformaður? Hvar nær barnið í þessi orð sín? Hún býr yfir ótrúlegum orðforða þetta undrabarn mitt. Hún týndi krækiber með ömmu sinni og vildi deila með sér eins og alltaf. Kom með nokkur í skál inn í stofu og lagði skálina á stofuborðið: 'Ég set þetta bara hérna svo að allir geti fengið sér'. Snillingur.

Annars gleymdi ég að geta þess áður hversu sjúklega ég er farin að kvíða spilakvöldi vinnufamilíunnar sem á að eiga sér stað þegar ég sný aftur úr fríi. Við höfðum hugsað okkur að spila Party og co. og fá tvo í viðbót (fyrir utan okkar fjögurra manna fjölskyldu) til að spila með. Ég er nú frekar feimin en ætlaði samt að láta slag standa. Eftir að hafa spilað umrætt spil í bústaðnum er ég eiginlega hætt við. Mér fannst nógu erfitt að þurfa að humma og leika og teikna og móta úr pípuhreinsara bara með fjölskyldunni. Ég á eftir að deyja ef ég þarf að gera þetta með einhverjum öðrum en þeim. Vinnufjölskyldan kannski sleppur en ekki einhver utanaðkomandi. Ég myndi þurfa að vera haugadrukkin og mig langar ekki að vera sú eina sem er haugadrukkin. Ég er eiginlega að vona að við getum að minnsta kosti tekið eitt spilakvöld bara fjórar. Svo ég geti æft mig og komið hægt og bítandi út úr skelinni. Við verðum bara að spila Trivial og sötra bjór. Hljómar það ekki bara vel stelpur? Ég bara veit ekki hvort ég höndla hitt.

Æ, ég held ég fari bara að koma mér í bólið. Veit ekki hvort nokkur manneskja nennir að lesa þessa ritgerð.

dr