Aumingja við

Það er ekki laust við að sjálfsvorkunnin sé alveg að fara með okkur hérna í kotinu. Við Sprundin stynjum í kór og drögum á eftir okkur lapprinar þegar við neyðumst til að standa upp.

Rakel er ýkt dugleg, farin að taka lyf í töfluformi. Gott að sleppa við bragðvonda vökvann. Svo troðum við í okkur Ab-mjólk og asidofílustöflum (nenni ekki að gá hvernig þetta er skrifað) til þess að vinna á móti sveppamyndun og öllu því sem fylgir pensilíni. Þetta er ekki það besta fyrir magan og flóruna þar. En hallelúja. Hálsbólgan er að hjaðna!

Rakelin er heima þar sem hún smitar þótt hún sé annars frísk. Streptókokkar er algjör faraldur á leikskólanum. Þegar ég hringdi þangað í morgun til að tilkynna hana veika var þegar búið að tilkynna þrjú önnur börn með þetta.

Það tekur á að sinna henni en sem betur fer en hún yndislegur dundari. Kemur fram öðru hvoru og biður um fá að hlusta á eitthvað eða bara til að fá knús. Situr núna inni í tjaldinu sínu og perlar og hlustar á dýrin í Hálsaskógi. Var að minnsta kosti að því. Nú berast undarlegir dynkir frá herberginu hennar sem segja mér að hún sitji ekki róleg og stillt.

Ég afrekaði það að vaska upp áðan. Það hefur ekki verið gert lengi sökum veikinda. Ég tók þetta í tveimur hollum og gat varla staðið upprétt á meðan. En það hafðist.

Æ, ógesslega leiðinlegur pistill.

'Mamma og mammí' gall í barninu á læknavaktinni í gær. 'Hafið þið aldrei eignast barn?' spurði hún. Ég sagði henni að við ættum hana og spurði hvort hún væri ekki barn.  Hún sagðist vera það en fannst mun merkilegra að hún væri með barn í maganum. 'Það er aaalveg að brjótast út' sagði hún og blés út magann. Barnið er með börn á heilanum.

Um daginn þuklaði hún brjóstin á mér og velti því fyrir sér hvort það væri mjólk í þeim. 

 

Athugasemdir

[hlif 5.2.2008 kl. 15:26]

Hoho. Hún virðist algjör snillingur hún Rakel:)