Blogglægð

Ég veit ekki hvort ég er í einhverri blogglægð. Eiginlega er það meira það að ég þurfti að fara í smávægilega speglun í síðustu viku og var vikuna alla að jafna mig. Er því samviskubit yfir vinnunni ansi mikið og finnst mér ég varla geta gefið mér tíma til að sinna aðdáendum mínum.

Sem eru engir samkvæmt tölum á blogginu. Klukkan að verað 11 og enginn hefur litið inn.

Síðasta vika var því ekki merkileg í mínu lífi. Lá eins og skata eða labbaði í keng og lét stelpurnar mínar hjúkra mér.

Var orðin ansi borubrött um helgina og tók frændsystkinakvöld með trompi. Eyddi laugardeginum í lestur og kaffidrykku í Te og kaffi í Holtagörðum (keypti mér bók um hvernig skal vera grænn: forðast hættuleg efni, elda grænt, hugsa grænt ... mun deila með ykkur þeim fróðleik sem ég sanka að mér hvort sem þið viljið eður ei), verslaði inn með frændsystkinunum fyrir kvöldið og svo hittumst við um sex leytið. Grilluðum, dreyptum á áfengjum drykkjum, spiluðum og spjölluðum. Makar voru svo boðnir að koma um tíu sem þeir og gerðu samkvæmt skipun. Varð úr þessu hið mesta húllumhæ sem endaði með dansi og rölti um stræti borgarinnar. Það er eitthvað geggjað við að ganga hífaður um götur Reykjavíkur um miðja nótt, í björtu þó, með konuna í annarri hendi og frændsystkinin í hinni.

Ljúfalífljúfalíf.

Svo syttist í hitting vinnuklúbbsins. Án efa besti klúbbur sem ég hef verið í. Ég snurfusa og elda í huganum og er að deyja úr spenntu eins og einhver sagði svo eftirminnilega.

Samviskusemin er að drepa mig, ég ætla mér að vinna og það duglega í dag. Bloggekkimeir núna.

ps. Vonandi kemur aftur svona hitalægð seinnipartinn eins og í gær. Ætlum að hitta Maríu vinkonu og krílin hennar eftir vinnu og fá okkur göngutúr.

Bréfið

Þá er búið að kenna mér hvernig á að klippa og afrita og hér hafið þið bréfið:

Ég er viss um að allir eru fyrir löngu orðnir hundleiðir á símafyrirtækjum
og þeirri vitleysu sem þeir standa fyrir. Það eina sem maður getur gert er
að fylgjast vel með. Við höfum í þónokkurn tíma verið í viðskiptum við það
sem áður var HIVE, nú TAL, og svo sem líkað vel. Vorum með heimasíma og
ADSL hjá þeim og var tilboðið sem þeir buðu upp á nokkuð gott. Við vorum
hins vegar ekki með ótakmarkað niðurhal og af reikningum að dæma virðist
svo vera að við höfum halað meiru niður en við borguðum fyrir í hverjum
einasta mánuði í meira en ár. Og aldrei nokkurn tíma létu þeir okkur vita.
Í desember á síðasta ári borguðum við 7000 kr. aukalega og aldrei hringja
þeir til að láta vita hversu langt farið hefur verið yfir niðurhalsmörkin.

Því miður áttuðum við okkur ekki á þessu fyrr en eftir á (maður skammast
sín fyrir að hafa verið svona sofandi). Við héldum ekki að við værum að
hala neinu niður og fylgdumst því ekkert sérstaklega með þessu. Er það
kannski líka niðurhal að opna netið yfir höfuð?

Tal bauð okkur svo nýtt tilboð um daginn: ótakmarkað niðurhal, 8 mb hraði
og fast gjald fyrir heimasíma (getum talað að vild í heimasíma, gjald
alltaf það sama). Ég marg spurði hvort reikningurinn í framtíðinni myndi
þá hljóða upp á þessar 5990 kr. sem þeir buðu okkur. Svarið var já. Raunin
varð önnur, reikningurinn var hærri. Ég talaði við þjónustufulltrúa í dag og krafðist skýringa. Sagði hann mér þá að ég þyrfti að borga 190 tryggingagjald á rádernum. Sagðist ég ósátt við að mér hefði aldrei verið
sagt það þrátt fyrir ítrekaðar spurningar mínar um verðið áður. Hann sagði
að við værum líka að borga 190 krónur í seðilgjald en hann gæti fellt það
niður ef við vildum láta taka upphæðina beint út af kretidkortinu um hver
mánaðamót. Ég sagði honum að þannig hefði fyrirkomulagið verið frá
upphafi og hvort þeir hefðu kannski verið að rukka okkur um þessa fjárhæð
allan þennan tíma þrátt fyrir það? Því gat hann ekki svarað. Ég lét hann
hafa kreditkortanúmerið aftur, bað um rétta upphæð tilboðsins og sagðist
myndu láta vita af þessum viðskiptaháttum þeirra.

Tilboðið hljóðar upp á 6180 krónur, ekki 5990 krónur, og mun ég fylgjast
með þessu í framtíðinni. Þetta er kannski ekki beint okur en alveg hreint
dæmigert fyrir það hvernig sífellt er verið að reyna að svindla á manni.

Díana

ps. ég veit ekki af hverju bréfið kemur svona asnaleg út á blogginu, þið ættuð nú samt að geta lesið það

Meira af okri og svindli

Ég sendi dr. Gunna póst áðan og deildi með honum reynslu okkar Hrundar af símafyrirtækjum. Mamma ætti nú að senda póst líka. Aldrei nokkurn tíma hef heyrt aðra eins sápu og þegar kemur að viðskiptum hennar við símafyrirtæki.

Vissuð þið ekki að símafyrirtæki hafa alltaf rétt fyrir sér, aldrei kúnninn?

Af einhverju óskiljanlegum ástæðum bannar bloggið mér alltaf að klippa og afrita í þessu forriti. Ég kann ekki að breyta þeirri stillingu og get því ekki afritað bréfið til dr. Gunna inn í þessa færslu. Við verðum bara að vona að hann birti það og þá getið þið öll kíkt á það! 

Djöfulsins okur á sér annars stað á þessu landi. Og svindl!

Lesið vandleg verð í hillum þegar þið verslið og fylgist með þegar hlutirnir eru skannaðir inn. Ég stend alltaf eins og lögga við kassann og fylgist með að allt sé rétt.

Skoðið líka strimlana áður en þið farið út úr búðinni.

Gerið athugasemdir og standið fast á ykkar.

Varið ykkur á útsölum. Fólk er að lenda í því að verð á útsölum er það sama, ef ekki hærra, en það var viku fyrir útsölu.

Setjið peningana ykkar á verðtryggða reikninga svo verðbólgan éti ekki vextina og peningana ykkar með.

Fylgist með reikningum í heimabankanum þótt þeir séu í beingreiðslu. Það er svo oft eitthvað plott og peningaplokk í gangi. 

Ekki vera sofandi. Þá er svo auðvelt að drulla yfir ykkur.

Ekki sleppa því að fylgjast með bara af því að þið eigið pening.

Komaso!!! 

Lítið á þetta

this.is/drgunni/okur

Kann ekki að setja linka inn hérna en kíkjið á þessa síðu.

Eins og þar segir: Komum út úr neytendamyrkrinu!!!! 

Ferðasagan

Rakel (í örvængtinartón):Mammí, ég er að pissa í mig!

Ég (í svefnrofunum): Á mig. Maður segir pissa á sig!

Rakel: Mammí, ég er að pissa á mig!

Ég: Hruuuund! Ástin mín!

Sprundin fór með Rakelina á klósettið. Klukkan var að verða níu. Við mömmurnar vorum grænar í framan af þreytu. Ofsarok hafði haldið fyrir okkur vöku mest alla nóttina. Neyddumst til að fara á fætur um fjögur leytið og festa fortjaldið niður. Hælarnir höfðu togast upp úr jörðinni í rokinu og því lá fortjaldið á svefntjaldinu.

Við vorum Þórisstöðum í Hvalfirði. Nutum þessa að keyra fjörðinn í veðurblíðunni á föstudaginn. Mikið er hann fallegur. Þegar við mættum á svæðið var pínu rok en sól og sumar þrátt fyrir það. Við komum tjaldinu upp á meðan Rakel lék sér og grilluðum svo hamborgara. Fórum allar í háttinn á sama tíma og sofnuðum fljótt. Við Sprundin vöknuðum eins og áður sagði við storminn sem skók tjaldið svo að það small í því.

Laugardagurinn var ansi vindasamur og tjaldið hélt áfram að bogna í vindinum. Við létum það ekki á okkur fá. Klæddum okkur eftir veðri, borðuðum góðan morgunmat og komum flugdrekanum hennar Rakelar á loft. Litla kjánastrikið sleppti honum svo hann fauk út í veður og vind og var sorgin svakaleg. Við fengum okkur því göngtúr og leituðum að flugdrekanum. Leitin var nú til málamynda, aðallega til að róa litla sál, en ótrúlegt en satt þá fundum við drekann. Við keyrðum svo niður að sjó. Rannsökuðum fjöruna og hlustuðum á gargið í fuglunum. Fórum aftur á tjaldstæðið og fengum okkur 'nælusúpu' og 'sponsur' eins og Rakel kallar núðlusúpu og skonsur.

Efti matinn skelltum við okkur í sund og ó my lord hvað það var kalt. Vindurinn blés ískaldur en Rakel lét sig hafa það og fór hundrað ferðir í rennibrautinni. Var orðin blá á vörunum þegar við neyddum hana upp úr. Þegar við komum til baka á tjaldstæðið höfðu bönd slitnað, allt var galopið og dótið í fortjaldinu út um allt. Við vorum að hugsa um að gefast upp þegar við sáum blett sem var í skjóli við hliðina á húsbíl. Færðum því bara tjaldið og sátum svo í skjólinu og sólinni og grilluðum og lékum okkur.

Vindurinn færðist í aukana þegar leið á kvöldið þvert ofan í allar spár. Ég ætlaði aldrei að sofna fyrir öskrinu í vindinum og bröltinu í Rakel sem var greinilega að endurupplifa sundferðina. Bannaði okkur að hoppa í lauginni og veinaði þess á milli. Svefn okkar Sprundarinnar var slitróttur og ég ætlaði ekki að geta opnað augun í morgun. Hresstist þó við kaffisopa og eftir að hafa pakkað öllu saman fórum við í göngutúr. Rokið var svo mikið að gangan tók heilmikið á. Við vorum niðri við vatn og öldurnar voru eins og úti á rúmsjó. Eftir gönguna héldum við heim á leið. Komum við í Ferstikluskála og borðuðum og fórum svo göngin til baka.

Þrátt fyrir ofsarok var helgin yndisleg og skemmtileg og dásamleg. Fái Hrund frí stefnum við á hringinn í sumar. Við þurfum hins vegar fyrst að kaupa nýja hæla sem flestir eru bognir eftri óveðrið og svo brotnaði ein súla við álagið. Það á nú að vera lífstíðarábyrgð á tjaldinu svo súluna ættum við að fá okkur að kostnaðarlausu.

Við tókum okkur góðan tíma í að ganga frá og fengum okkur svo skyr og bláber. Rakel lá í baðinu í einn og hálfan klukkutíma og eftir burstun, bænir, lestur og söng rotaðiast hún rétt um sjö. Hrundin er að koma úr sturtu, ég er búin að fara í bað. Sófinn er svo mjúkur og sængin svo hlý og hér er nær ekkert rok. Ætlum að horfa á eina mynd og svo ætla ég að skríða upp í.

En ótrúlega ljúft. 

Áfram stelpur!

Djöfull (afsakið orðbragðið) er ég ánægð með árangur íslenska kvennalandsliðsins í fótbolta. Og enn þá betra var að það var fullt af fólki mætt á leikinn. Er líka mjög sátt við umfjöllunina sem stelpurnar fengu í fjölmiðlum en þar var fólk hvatt til að mæta á leikinn og sýna stuðning. Það hafði greinilega áhrif. Núna getur Rakel kannski æft fótbolta (ef hana langar) án þess að ég þurfi að útskýra fyrir henni að samfélagið álítur typpi meira virði en píkur.

Ó já, ÁFRAM STELPUR!

Annars er það bara tjaldútilega í Hvalfirðinum á eftir. Við Sprundin vorum í allt gærkvöld að taka okkur til og guð almáttugur hvað maður þarf að taka mikið af dóti með sér í eina helgarútilegu. Svefnpokar, dýnur, tjald, stólar og borð fylltu skottið og restin þurfti að fara inn í bílinn. 'Og við erum ekki einu sinni með annað barn en Rakel' stundi Hrund eftir að hafa raðað í bílinn. Við viljum hvorki gefa barn né útilegur upp á bátinn svo við verðum líklega að kaupa 7 manna bíl þegar að því kemur (ég er ekki ólétt svo við erum ekki farnar að örvænta).

En það er bara allt í lagi.

Núna er það vinna, svo næ ég í krílið mitt og eftir að Hrund hefur skolað af sér og fiskunum eftir vinnu brunum við af stað.

Ætla aðeins að ákalla sólarguðinn/ina! 

ÚTILEGA

Þetta er svolítið æst fyrirsögn, ég veit. Ég er nú frekar æst að eðlisfari en núna er ég bara svo spennt og glöð. Við erum alveg að fara í útilegu og Rakel telur niður dagana. Spyr sífellt hvenær við förum og þegar ég sagði henni í dag að amma Alla ætti afmæli og við ætluðum út að borða með henni eftir leikskóla spurði hún vongóð: 'Ætlum við að taka ferðatösku?'

Í fyrra þegar við Sprundin fórum í okkar fyrstu útilegu með krílið áttum við ekkert útilegudót. Tengdó bjargaði okkur um allt og vorum við í tjaldi frá henni, með stóla, borð, svefnpoka, lukt, prímus, grill og so videre. Við ákváðum í sumar að kaupa eitthvað pínulítið og biðja svo um rest í jólagjöf eða kaupa sjálfar þegar við ættum meiri pening. Við erum hins vegar eiginlega búnar að kaupa allt nema svefnpoka og pottasett fyrir prímusinn og það í tveimur hollum. Eigum núna uppblásnar dýnur, stóla fyrir okkur allar, borð, tvær luktir, prímus (sem mamma gaf okkur), ferðagasgrill, kælitösku sem gengur fyrir rafmagni og ég veit ekki hvað og hvað. Eigum líka plastdiska í þremur stærðum og sér uppþvottabursta og bala til að vaska upp í. Keyptum líka útilegukveikjara og hitabolla handa okkur Hrund. Þetta er svakalegt. Og við erum að springa úr gleði. Málið er nefnilega að í fyrsta skipti síðan síðasta sumar eigum við einhvern pening. Svo við ákváðum að leyfa okkur þetta. Og við eigum samt eftir fyrir kreppuna.

 Hallelúja.

Tek það fram að við þurfum ekki meiri þægindi. Ég læt ekki sjá mig í neinu fellihýsi eða þvíumlíku sem ég kann ekki að nefna. Þau þægindi sem við viljum eru dýnur, borð og stólar og svo er voða gott og gaman að hafa ferðagasgrill með í för.

Annars á mi madre afmæli í dag. 55 ára og á besta aldri. Kraftimikil, fríð og fönguleg. Klár, hnyttin og blíð. Mesta kjarnakona sem ég hef kynnst. Við börnin hennar, gríslingar þrír, eigum bestu mömmuna.

Ok. Búin að monta mig af mömmu og dóti. Vil bara koma því að að við þjáumst ekki af neinni dótagræðgi. Það er bara svo gaman að eiga svona sjálfur. Gerir okkur svo fullorðnar og að enn meiri fjölskyldu.

Oh, ég er svo fullorðin.

Hrund finnst hún líka fullorðin. Þegar við fórum út að borða með Rósu og Gesti á laugardaginn síðasta sagði hún einmitt:' Við bara úti að borða með öðru pari, ógisslega fullorðnar.'

Þótt ég sé orðin 25 (sem er auðvitað kornungt) þá verð ég stundum steinhissa þegar ég man skyndilega að ég á bíl og hús og barn og konu sem ég er trúlofuð.

Jösses.

Ekki það að ég fíli það ekki í tætlur.

Er farin að fá mér súrmjólk og múslí. 

Ilmur af sumri

Ég held ég njóti þess aldrei jafn vel að vera barnlaus um pabbahelgar og á sumrin. Það er eitthvað við það að koma heima á föstudegi eftir vinnu, sjá að konan nennir jafn lítið að þrífa og ég, beila þá á þrifunum og bruna niður á Austurvöll með teppi. Sátum þar með Tinnu vinkonu til hálf tíu þegar sólin hvarf bak við Nasa. Ég og Tinna fórum heim en Hrund fór á röltið með vini sínum. Hún drakk mikið af bjór og borðaði ekkert, kom heim akkúrat þegar ég var að fara að sofa og ældi í vaskinn um morguninn. Af einhverjum ástæðum tókst mér illa að fá hana á fætur á laugardaginn.

Ég sólaði mig því og setti myndir inn á Barnaland. Farið nú og skoðið fallegu fjölskylduna mína. Rósa og Gestur komu svo í heimsókn seinnipartinn. Rósa var enn þá full síðan kvöldið áður og skemmti Gestur sér konunglega yfir því. Við fjögur fórum niður á Austurvöll og höfðum það gott og fórum svo út að borða á Ítalíu. Eftir það fóru hjónakornin heim en við Hrund röltum um og borðuðum ís. Enduðum kvöldið í afmæli hjá vinkonu okkar en stoppuðum ekki lengi. Náðum okkur í mynd og snakk og hugguðum okkur upp í sófa það sem eftir lifði nætur.

Meðan Hrund svaf á sínu græna eyra fór ég í Hagkaup og verslaði afmælisgjöf og keypti ýmislegt gott að borða handa okkur Sprundinni. Við höfðum það kósý þar til Rakel kom heim en þá dressuðum við okkur upp og fórum svo í afmæli til Júníönu, dóttur Kristínar vinkonu.

Við stefnum enn á útilegu um helgina. Spáin er ekki góð en það var hún heldur ekki síðast og rættist nú úr öllu þá. Tíminn bara líður svo hratt. Þetta er síðasta mömmuhelgin áður en Rakelita fer í sumarfrí til pabba síns.

Næstu helgi verður frændsystikinakvöld sem verður að líkindum rosalegt líkt og fyrri svoleiðis kvöld. Helgina þar á eftir er ég búin að bjóða mjög svo frumlegu, fyndnu og fallegu stelpunum í vinnunni í mat og gleði.

Íslensk sumur eru yndisleg. Þau ilma vel, næra sálina og gleðja augað. Þau bera með sér grilllykt og eru kolsýrð líkt og bjórinn. Sumarið er berir barnahandleggir og klístruð sólarvörn, lakkaðar táneglur í sandölum, sól í stofunni. Sjóðheitur bíll, skemmtileg vinna, spennandi helgar og hlírabolir. Sóbrennd kona og kámugt barn

AAAAHHHH!

Spennandi

Já, það eru spennandi tímar framundan. Við Hrund náðum okkur í ókeypis bíómiða út á fjölmiðlamælispunktana okkar (berum fjölmiðlamæli og fáum punkta til að versla fyrir í staðinn). Á meðan við biðum eftir því að miðarnir bærust missti Hrund áhugann á því að fara í bíó. Hætti að þykja það skemmtilegt??? Mamma fór því með mér á Sex and the City. Ég reyndi að freista Hrundar með Narníu-myndinni nýju en engu tauti var við hana komið. Í gær sagðist hún hafa endurskoðað málið. Ef hún verður ekki of þreytt í kvöld eftir vinnu ætlum við jafn vel að skella okkur. Það þykir mér spennandi.

Þegar maður er orðinn ráðsettur verða ýmsir áður óspennandi hlutir mjög spennandi. Miklu fleiri hlutir en áður verða því spennandi. Í raun er því líf mitt eitt stórt adrenalínkikk.

Og nú er ég ekki að vera kaldhæðin.

Annars var drullulabbinn svo skítugur eftir leikskóla í gær að dusta þurfti af honum yfir baðinu og skrúbba hendur og fætur áður en hægt var að baða hann. Annars hefði hann legið í drulluvatni. Skottið var með svo mikla drullu í andlitinu að hún var nær óþekkjanleg. Leit helst út fyrir að hafa farið í litun og plokkun með sínar þykku, dökku, drulluaugabrúnir. Algjör strumpur.

Við erum búnar að fá bústað á Malarrifi síðustu vikuna í júlí. Þar er að finna mína paradís á jörð. Við kyrnur og afkvæmið eina sanna erum svo jafn vel að hugsa um að skella okkur í útilegu síðustu helgina í júní. Við vitum ekki enn hvert eða hvort við förum sem er í sjálfu sér mjög spennandi.

Eitt sem er ekki spennandi er að fara heim að þrífa á eftir. Ég þakka bara fyrir að þurfa ekki að ryksjúga (Hrund sér um það). Það færi nú endanlega með geðheilsuna.

Annars er bara alveg að koma kaffi. Það er líka helvíti spennandi. 

 

Sól og sumar

Oddný og Katla komu í mat á mánudaginn. Bauð upp á gómsætan fisk og kaffi á eftir og að lokum skyr með ferskum bláberjum og rjóma. Nammi, namm. Hrund keyrði svo stelpurnar í partý og eftir það komum við okkur fyrir í sófanum, uppgefnar eiginlega. Ég sem var loksins búin að ná mér eftir flensuna vaknaði með kvef og mun meira hor í nös en daginn áður. Það sama var upp á teningnum hjá Hrund.

Litli kútur svaf svo til hálf tíu á sjálfan þjóðhátíðardaginn svo við kyrnur náðum ágætis hvíld. Tókum okkur til og ákváðum að skella okkur til mömmu í kaffi. Rósa frænka og Gestur, kærasti hennar, komu með og við reiddum í sameiningu fram kaffi, vöfflur með sultu og rjóma og kex og eggjasalat. Rakel hafði ekki mikinn tíma til að borða. Oddný hafði gefið henni veifu og sápukúlur kvöldið áður og við gáfum henni fána og gasblöðru. Hún var ekki lengi að velja sér blöðru, valdi sér stóra, græna, grimma risaeðlu og var alsæl. Hún var svo með hárborða í fánalitunum og var því algjört þjóðhátíðarbarn.

Eftir mat fórum við aðeins niður í Hljómskálagarð að skoða mannlífið og Gestur keypti sér snuð. Rakel benti honum á á að aðeins lítil börn væru með snuð. Ég held samt að hann hafi ekki fallið mikið í áliti hjá henni, hún hefur hann enn á einhverjum stalli og dýrkar hann og dáir enda er hann alltaf til í að leika við hana.

Fórum svo á víkingahátíðina í Hafnarfirði, þriðja árið í röð og annað árið í röð á þessum degi. Það var stuð að venju. Röltum um og horfðum á víkinga berjast, keyptum falleg hnífa í leðurhulstri og skartgripi og sverð og skjöld handa Rakelitu sem að eigin sögn varð þá loksins orðin alvöru 'viking'. Enduðum daginn í læri hjá mömmu og höfðum það rosa gott.

Yndislegur dagur í alla staði bara.

Náði ekki að fara út að ganga í gær en bæti úr því eftir vinnu. Ætlum svo að grilla hamborgara í sólinni og njóta lífsins.

Næ vonandi að klára ritgerðina í kvöld og byrja eftir það fyrst í algjöru fríi. Fyrir utan að vera í vinnu reyndar ...

Verð að fara að vinna!