Kalt

Rosalega er kalt eitthvað. Það er kannski ekki að marka mig þar sem ég er lasin. Eftir nokkra tíma á Hlöðunni í gær og smá hópavinnu fór ég út á stoppustöð. Það voru 10 mín. í næsta strætó. Fór að spjalla við Bjarndísi í sms-um og sem ég lít upp eftir eitt þeirra sé ég strætó bruna fram hjá. Hálftími í næsta strætó og gaddur úti. Flúði í vinnuna til mömmu. Sat svo þar í þykkri peysu, með ullarsjal og ullarponsjóið hennar utan um mig og skalf úr kulda.

Fékk far með mömmu heim. Fór í tveimur lopapeysum og úlpu með ullarsjal að sækja Rakel. Við fengum okkur hrökkbrauð og mandarínur í eldhúsinu og spjölluðum. Svo fór ég í Bangsímonnáttkjólinn minn, sem er úr flísi, og ullarsokka og við Rakel skriðum undir dúnsængina hennar Hrundar og horfðum á Ísöld. Allt má þegar maður er veikur.

Hrund kom heim með pizzur og sá svo um kríli á meðan ég lá eins og skata í sófanum. Lærði, spjallaði við Kötlu mína á Skype og Oddu poddu í símann. Ótrúlega svekkt yfir því að komast ekki í afró sökum orkuleysis. Og ótrúlega fegin að ég þreif allt á sunnudaginn svo ég þurfti ekki að liggja í skítnum.

Svaf ömurlega. Það kostaði mig ofurmannlegt átak að fara í sturtu í morgun, gefa okkur Rakel morgunmat og labba með henni á leikskólann. Get núna ekki hugsað mér að fara upp á Hlöðu. Kannski ég læri bara hérna heima. Þarf samt í tíma eftir hádegi og í hópavinnu eftir það. Úff.

Annars er Hildur mín á landinu. Ég verð að hressa mig svo ég geti farið með henni á kaffihús.

Mér finnst samt verst af öllu að komast ekki í ræktina. Mikið djöfuls nagandi samviskubit fæ ég. Bara finn hvernig ég fitna.

 

Einmitt

Í gærkvöldi var ég að elta Hrund í ullarsokkunum sem hún gaf mér þegar ég rann til og skall næstum í gólfið. Ég kom í veg fyrir skellinn með því að grípa í beltið á náttsloppnum hennar Hrundar og hanga þar. Ef mér hefði ekki tekist þetta hefði ég skollið með höfuðið í gólfið og skemmt það sem eftir var af heilanum eftir að ég rotaði mig í gær á hoppi.

Hrund sagðist vera pínulítið hrædd við mig.

Eftir svefn og dúll á laugardaginn fórum við Hrund á danssýningu í Salnum. Þar dansaði frábær dansflokkur frá Ecuador í rúma tvo tíma. Magnað. Náðum okkur svo í samlokur og spólu og höfðum það kósý.

Vaknaði um níu í gær og fékk mér kaffi og banana. Tölvaðist og las eitt stykki bók fyrir spænsku. Sprund kom á fætur stuttu seinna og við fengum okkur kakó og ristað brauð og spjölluðum. Fórum svo að púsla 1000 bita púsl sem við keyptum okkur um daginn. Djöfull er það gaman. Vorum boðnar í súkkulaðiköku og kaffi til Rósu og Gests og röltum okkur þangaði í haustblíðunni. Rakelin kom þangað frá pabba sínum og spilað brjálaðan fótbolta við Tryggva frænda sinn. Barnið öskraði: 'ég varði, stönginn inn, út á kanti, skallaðu boltann' og eitthvað fleira á fótboltamáli. Guð má vita hvar hún lærði þetta allt saman. En hún dýrkar fótbolta, krakkinn minn.

Borðuðum góðan kvöldmat og eftir að rauðhaus var kominn upp í rúm í nýju sjóræningjanáttfötunum sínum, héldum við Hrund áfram að púsla.

Ég svaf ekki nógu vel og svaf yfir höfuð of lítið um helgina svo ég ætlaði aldrei að geta vaknað í morgun. Náði því þó að vera mætt hingað upp á Hlöðu klukkan níu. Það er verkefnavika svo ég ætla að nýta tímann vel.

Ég held hins vegar að ég hafi ofkælst á djamminu á föstudaginn. Ég er með hálsbólgu og kvef og ótrúlega tuskuleg eitthvað.

 Mér líður svona

Á!

Áðan var ég að hoppa í rúminu sem endaði með því að ég hoppaði upp í súðina og meiddi mig allsvakalega í höfðinu. Svo hlunkaðist ég ofan á hina skelþunnu Hrund sem kippti sér nú lítið upp við það, vön klikkinu í mér.

Mér er hins vegar helvíti illt. Vonandi fékk ég ekki heilahristing.

Ótrúlegt fjör hjá Gyðu. Fimbulfamb, spjall og drykkjulæti. Nei, segi svona. Við erum öll svo settleg. Eða þannig. Þrátt fyrir ótæpilegt magn af kokteilum og fjögurra tíma svefn er ég eiturhress. Eða þannig. Eins og hægt er að vera.

Svöng.

Pínu kreppukvíði

Ég er nú ekkert að stressa mig í hel yfir þessu öllu saman þar sem það er lítið sem ég get gert nema taka einn dag í einu, hætta að kaupa lífrænt og hafa kjötfars einu sinni í viku.  Ef ég eyði tíma í að velta þessu fyrir mér verður mér samt óglatt. Nú erum við Hrund að borga af bíl og íbúð og hafa afborganirnar alltaf verið alveg nógu háar, við höfum ráðið við þær og samt átt pening eftir en það verður mjög erfitt að borga af þessu ef afborganirnar rjúka upp úr öllu valdi. Þar sem við lifum að öllu leyti mjög sparsömu lífi er ekki mikilla breytinga þörf. Gætum drukkið minni bjór og djammað minna. Kostnaði við jólagjafir verður haldið í lágmarki og mikið af þeim verða heimatilbúnar.

Það er bara svo hryllilegt að þjóðin skuli vera gjaldþrota. Hver ætlar að lána okkur og hver í ósköpunum verða skilyrðin? Ég er skíthrædd við þessi skilyrði. Allur gróði í þjóðfélaginu er einkavæddur og svo tekur ríkið við gjaldþrotinu. Það sem ég er hræddust við er atvinnuleysið. Hvað ef útlendingarnir sem lán okkur vilja losa sig við alla ríkisstarfsmenn sem þeim er alveg sama um? Mamma og co. rekin. Hvað ef Hrund og þau á verkstæðinu fá ekkert að gera? Allt í steik. O.s.frv. Og ég er ekkert bara að hugsa um mig og mína heldur alla. Ríkið verður auðvitað að gera eitthvað, það er ekki hægt að láta allt fara á hausinn. Eins og mamma segir er ótrúlega klikkað að brjáluð neysla skuli skila hagvexti. Svo þegar enginn hefur efni á neinu lengur þá stöðvast allt og það má ekki gerast núna. Hvað verður um námslánið mitt? Mun ég kvíða hverri einustu afborgun að loknu námi?

Það er spurning um að flytja til Svíþjóðar eftir BA-námið ef þetta verður enn þá svona. En þá verðum við nú að geta keypt gjaldeyri ...

Óglatt

Að öðru. Önn hálfnuð, búin að vera brjáluð, á eftir að verða enn þá meira kreisí.

Ótrúlega merkilegt að eftir því sem Rakelita verður eldri því meira þarf hún á mæðrum sínum að halda. Áður voru það bara grunnþarfir, peli, bleiuskipti, bað, snerting. Núna má hún bara ekki af okkur sjá. 'Er mamma heima, hvar er hún, hvenær kemur hún, af hverju er hún ekki heima, af hverju er hún ekki komin, hvað er klukkan, klukkan hvað kemur mamma ...?' Svo þegar ég fer í ræktina: 'Hvert ertu fara, er mamma að fara með þér, má ég koma með, ég vil koma með búhú, hvenær kemurðu aftur, verð ég sofnuð, verðuru hérna þegar ég vakna, af hverju ertu alltaf að fara ...?' Hún vill hafa okkur báðar hjá sér og þótt hún sé ótrúlega dugleg að dunda sér þá þarf að passa að veita henni 100% athygli í X-langan tíma á hverjum degi eftir leikskóla og leika við hana.

Var að tala um þessi merkilegaheit við mömmu og þennan 'hvert ertu að fara ekki skilja mig eftir-kvíða'. Mamma rifjaði þá þá upp þegar hún fór til Finnlands í vinnuferð og Elísabet fallegasta Rósin var tæpra fjögurra ára. Barnið var skelfingu lostið yfir því að mamma væri að yfirgefa hana og þrábað hana að gleyma því ekki í útlöndum að hún ætti börn. Barnið var ekki alið upp í öryggisleysi og aldrei nokkurn tíma hafði mamma skilið hana eftir.

Við Hrund pössum því að veita Rakel alla þá umhyggju og ást sem hún þarf. Ég hef farið í seinna lagi í ræktina á þriðjudögum og jafn vel sleppt henni á fimmtudögum til þess að við gætum átt góða stund allar saman. Rakel er ekki alveg að fíla það að bara önnur sé heima og hin í kvöldskóla eða ræktinni.

Í gær ákvað ég að það besta við kreppukvíðanum væri að sækja Rakel snemma og dúlla mér með henni. Náði í hana upp úr þrjú og við hófumst handa við að baka. Gerðum nokkurs konar eplaböku úr lífrænum höfrum og hrásykri. Rakel fékk að hnoða smjöri út í þetta og raða eplum ofan á og var alsæl. Ég bjó svo til gartöflugratín og sallat og skellti svína-einhverju inn í ofn. Ég er að segja ykkur, ef maður gramsar nóg í Bónus þá finnur maður góðan kreppumat. Fann til dæmis þessi svínabuff falin í einhverri hillunni, voru þrjú í pakka og á 40% afslætti svo á endanum borgaði ég 200 kr. fyrir þau. Og þau voru mjög góð. Við höfðum meira að segja djús með matnum í tilefni dagsins og skemmtum okkur vel yfir þessum veislumat. Eftir hann komum við okkur allar fyrir upp í sófa og undir sæng og horfðum á Kirikou og villidýrin, yndisleg mynd um lítinn strák í Afríku. Og Rakel átti varla til orð yfir því að vera að horfa á baratímann í miðri viku (hún fær bara að horfa um helgar hér heima núorðið og gerir enga athugasemd við það). Við fengum okkur svo eplaböku og ís í eftirrétt, Rakelin fór í sturtu með mömmu sinni og fékk svo sögu, söng, bænir og koss hjá mér.

Það er svo fyndið hvað Rakel hefur gaman af því að láta mig leika fyrir sig. Hún dýrkar þegar ég segi henni sögur með tilþrifum og þá sögur sem ég segi en les ekki eins og Geiturnar þrjár og þvíumlíkt. Svo á hún þrjár músabækur sem eru ekki með neinum texta en í hverri bók er ákveðið þema (langt síðan bækurnar komu út, mörg ár). Í gær las/lék/skáldaði ég bókina um litina. Barnið mitt var eitt bros allan tímann og hló og skríkti, henni finnst þetta það besta í heimi. Og aumingja þeir sem reyna að leika þetta eftir, hún til dæmis leiðréttir mömmu sína alltaf þegar hún er að reyna að leika þetta fyrir hana: 'ekki soooona, mammí gerir aldrei sona ...'

Þegar ég þarf ekki að mæta eldsnemma í skólann leyfi ég Rakel að vekja mig. Hún er eins og klukka og vaknar alltaf rétt um átta. Þar sem hún þarf á svo mikilli mömmuást að halda þessa dagana er hún farin að skríða upp í mömmuholu (mamman þá farin á fætur og er á leið í vinnu) og nudda sér upp við mig. Stríkur köldum tám eftir lærinu á mér, vefur liltum handleggjum um hálsinn og mér og kemur höfði fyrir í hálskoti. Besta vekjaraklukka í heimi.

Áðan var hún að kyssa mömmu sína bless og að kossi loknum sagði hún:´Þetta var nú blautur koss'. Ég veit ekki af hverju henni finnst mömmukossar okkar svona oft blautir en hún segir þetta líka oft á leikskólanum, hátt og snjallt. Pínu vandræðalegt þegar hún talar um þessa blautu kossa

Jæja, þá er ég búin að svara spurningum úr þeirri mest brútal, spænsku mynd sem ég hef séð. Ætla að fara að lesa bók fyrir spænsku áður en ég fer í skólann.

Í dag held ég svo að það eina í stöðunni sé að fara í partý. Svei mér þá.

:(

Mikið svakalega hrikalega líður mér illa af því að horfa á sjálfa mig í spegli. Ég get alveg verið nokkuð sátt við lífið þangaði til ég rek augun í spegilmynd mína og þá er bara úr mér allur vindur. Var í gær búin að hamast í ræktinni, búin að bæta tímann og þolið á skíðavélinni og ekkert smá glöð með það. Fór inn í lítið herbergi að gera magaæfingar og hrökk við þegar ég sá mig í einum af hundrað speglum þarna inni. Ég var bara eins og rúllupylsa. Ég bara trúi ekki að ég sé orðin svona útlítandi. Ég veit að ég get sjálfri mér um kennt, ég eyðilagði brennsluna og er að borga fyrir það núna. Ég focking fitna af hrökkbrauði maður! Ég vissi bara ekki þegar ég var 12 ára krakkaskítur að sakleysisleg megrun myndi fara svona hrottalega úr böndunum. Að ég myndi eyða 10 árum í henni og restinni af ævinni í að jafna mig. Ég er stolt af mér fyrir að hafa tekið á mínum málum og vona að það verði auðveldara með tímanum að takast á við þetta allt saman. Í dag er slæmur dagur, ég hef misst sjónar á takmarkinu eins og gerist alltaf á slæmu dögunum. Áður hefði ég bara legið uppi í rúmi ófær um að taka þátt í deginum en ég er komin svo langt núna að ég skrifa um það á bloggið í staðinn, er meira að segja að horfa á mynd fyrir Strauma og stefnur með öðru auganum. Ég er klædd og komin á ról, er að læra og ætla upp í skóla á eftir að hitta Bjarndísi. Húrra fyrir því. Ég er hins vegar bara á autoplay svo ég gæti verið pínu skrítin. Öll mín orka beinist að rökræðunum í höfði mér. Ég er að reyna að hafa vit fyrir sjálfri mér.

Ég veit að mörgum ykkar finnst ég allt í lagi og bara krúttleg svona búttuð. Og takk fyrir það. En það breytir ekki áliti mínu á sjálfri mér.

 

Takk fyrir að leyfa mér að pústa. 

Ó!

Var að tala við stelpu sem er með mér í spænsku. Hún sagðist bara vera búin að fara yfir verkefnin, var ekkert að lesa þessar 200 blaðsíður. Sagði að prófið myndi aldrei lækka mann, bara hækka ef manni gengur vel.

Ó! Er ég eitthvað að misskilja þetta? Lærir kannski enginn fyrir þessi próf. Það er spurning hvort ég þurfi ekki að vera aðeins kærulausari þegar kemur að lærdómi. Ég væri þá kannsi með einu magasári færra (ég er viss um að ég er með mörg, sár á heilanum líka).

Mér er flökurt af útrunnu skyri. Langar að verðlauna mig með því að borða lífrænt spínat lasagne á Manni lifandi í kvöld. Í lok dagsins á ég því eftir að vera fátækari heldur en ég hefði verið ef ég hefði ekki étið skyrið.

Veit ekki alveg

Nei, ég veit ekki alveg hvað er að gerast hérna sko. Ég er bara að drukkna í lærdómi. Þetta er eiginlega svolítið erfið önn. Í þessari viku er ég sérstaklega að drukkna í bíómyndum. Ég þyrfti að horfa á bíómyndina sem sem ég náði ekki að horfa á fyrir spænskar bíómyndir í síðustu viku, ég þarf að horfa á bíómynd fyrir tímann í spænskum kvikmyndum fyrir föstudaginn, ég þarf að horfa á mynd fyrir str. og stef. fyrir fimmtudaginn og ég þarf að horfa á mynd einhvern tíma í vikunni sem ég þarf að skrifa ritgerð um í næstu viku. Og hópavinnufélagi minn í því verkefni hefur tilkynnt mér að hann ætli ekki að læra neitt í verkefnavikunni heldur drekka bjór og vera á Airways. Ok. Frekar slæmt að það er ætlast til þess að við vinnum verkefnið í helvítis verkefnavikunni og skilum því í vikunni á eftir.

Ég fór of seint að sofa á sunnudagskvöldið og gat ekki vaknað á mánudagsmorguninn. Dröslaði mér og Hrund á fætur klukkan sjö sem er of seint. Ég var því of sein í tíma og Hrund í vinnuna. Ég held að Rakel stimpli sig ekki inn í leikskólanum svo hún hefur verið í góðu.

Eftir tíma reyndi ég að fletta eitthvað í gengum þessar 200 blaðsíður sem eru til prófs í spænskri málfræði á eftir. Ég er komin á bls. 67. Frábært bara. Próf eftir þrjá tíma. Þegar ég kom heim varð ég að leggja mig í hálftíma til að halda lífi. Gerði það og náði svo í Rakel. Var enn þá sofandi eiginlega. Var næstum búin að loka á andlitið á barninu þar sem hún sat á stigaskörinni og klæddi sig úr. Ég bara gleymdi því að hún væri þarna. Setti svo í vél en gleymdi bæði að setja þvottaefni og setja vélina af stað. Fór að vaska upp, sett vatn í glas og ætlaði að bæta út í það uppþvottalegi en tók í staðinn flösku af hvítlauksolíu og hellti út í.

Lærði, henti pizzu í ofninn, lét renn í bað fyrir Rakel, horfði á kreppufréttir og fór svo í afró. Um að gera að hrista á sér skankana þegar maður er að fá taugaáfall.

Annars er ég öll í drullinu. Ég þarf að drulla mér á fætur, drulla mér, í strætó, drulla mér í tíma, drulla mér til að glósa í tíma, drulla mér til að borða reglulega, drulla mér til að læra, drulla mér til að læra, drulla mér til að læra.

Eftir afró fór ég í sjóðheitt bað og las Sjón sem ég þarf að vera búin með fyrir fimmtudag. Sem minnir mig á að ég á líka að vera búin með skáldsögu í spænsku fyrir þann tíma. Frábært bara. Var komin upp í rúm og sofnuð klukkan ellefu og svaf í einum dúr til að verða átta. Vá, hvað ég þurfti á því að halda.

Núna er ég að reyna að koma mér í það klára að læra fyrir þetta spænskupróf.

Akkúrat núna lifi ég fyrir Rakel, Hrund og föstudaginn.

Og sökum kreppu er ég að borða skyr sem rann út fyrir 11 dögum. Ég þurfti að henda súrmjólk út áðan sem var útrunnin og við náðum ekki að borða. Gat ekki hugsað mér að henda þessu skyri líka svo ég setti það allt í skál og ákvað að borða það. Það er ekkert svo bragðvont. Pínu skápabragð af því.

Frábært bara.

Snemma?

Vakna svona margir snemma? Eigið þið börn í leyni sem vakna fyrir átta eða eru þið bara skrítin og vaknið snemma að gamni ykkar? Nei, bara svo sérstakt þegar fólk er búið að skoða bloggið svona snemma. Kíkti líka á Gyðu blogg og það sama var upp á teningnum þar. En ég ætla ekki að setja út á það.

Ég, hálfu kílói léttari, fór og náði í Rakelitu eftir skóla á föstudag. Við brunuðum í bankann þar sem hún tæmdi baukinn sinn og fékk bíómiða í staðinn. Fórum svo og náðum í Sprundina upp á verkstæði og fengum smá túr. Ég var reyndar komin í vímu eftir mínútu af lakklyktinni þótt barnið væri sprækt svo við vorum ekkert lengi. Fórum í nýja ríkið í Skútuvogi (minnir mig) og þar var eiginlega líka lakklykt eða límlykt. Kannski þau hafi bara límt innréttingarnar saman og límið ekki verið þornað, mér varð allavega ómótt þarna inni. Æ, hvað ég er viðkvæmt lítið blóm. Ætluðum að drífa okkur heim að þrífa þar sem við vorum búnar að humma það fram af okkur í nokkra daga. Sprundin mín einasta bauðst hins vegar til að sjá bara um þrifin svo við gætum dúllað okkur saman áður en ég færi í Mímishitting. Við ákváðum því að fara bara á Subway og fá okkur að borða, sem við og gerðum, og fengum okkur svo skyrboozt í eftirrétt. Namminamm.

Þegar heim var komið spiluðum við lottó og minnispil og höfðum það kósý. Sturtuðum okkur allar eftir spilamaraþon og þá var akkúrat kominn tími fyrir mig að fara. Stelpurnar mínar skutluðu mér og Rakel yfirheyrði mig á leiðinni: 'Hvert ertu að fara?', 'af hverju?', 'verðuru lengi?', 'er þetta svona fullorðins eða ekki?', 'ætlaru að sofa í ammilisveislunni eða kemuru heim?', verður heima þegar ég vakna?'. Efti þetta spurningaflóð steinsofnaði hún svo í bílnum.

Mímishittingurinn var virkilega skemmtilegur. Við supum á bjór og spiluðum og skelltum okkur í bæinn að dansa. Ah, dansa. Mikið finnst mér það skemmtilegt. Ég, Anton og Gyða ákváðum svo að fara á Celtic sem reyndist nokkuð erfitt. Við Gyða stóðum bara ekki í lappirnar, ekki sökum drykkju í þetta skiptið, heldur vegna hálku. Héngum í Antoni sem eiginlega dró okkur á eftir sér. Gyða benti honum á að hann væri eiginlega alltaf að draga okkur upp úr gólfinu (jörðinni). Það er nokkuð rétt. Ég náði einu sinni að fljúga á hausinn. Eða bakið. Endaði á því með lappir upp í loft og heyrði ókunnugt fólk jésúsa sig yfir þessu harða falli. Ég saði ekkert þar sem ég náði ekki andanum. Braut ekkert þótt ég meiddi mig helvíti mikið og þakkaði guði fyrir bjargvættinn Anton sem kippti mér á lappir. Á miðri leið fattaði Gyða svo að hún hafði gleymt veskinu sínu á Glaumbar og strunsaði til baka og við Anton á eftir. Veski fannst og þá gátum við lagt í hann aftur. Fengum okkur sæti á Celtic og spjölluðum. Gyða fór svo heim með Nonnanum og eftir aðeins meira spjall ákváðum við Anton að fara heim líka.

Ég rann niður megnið af Laugveginum og hékk í Antoni eins og gömul kerling. Við fengum okkur Hlölla og króknuðum í gífurlega langri leigubílaröð en komumst heim á endanum. Ég sparkaði af mér skóm og henti frá mér jakka og veski. Læddist svo inn í herbergi að kíkja á konuna mína sem svaf svo sæt og hlý og mjúk. Ég varð að leggjast aðeins hjá henni og knúsa hana. Hún rumskaði eitthvað og tók mig í fangið og þar sofnaði ég auðvitað og svaf eins og steinn næstu þrjá tímana. Hrund vaknaði á einhverju tímabili við það að vera orðin tilfinningalaus í handleggnum og með mig ofan á sér. Hún leyfði mér bara að sofa áfram, krúttið sem hún er. Ég vaknaði sem sagt rétt fyrir átta og afklæddi mig og svona. Knúsaði Rakel aðeins sem var vöknuð og hélt svo áfram að sofa. Vaknaði um það leyti sem stelpurnar mínar voru að fara í ífróttaskólann og kom mér á lappir. Þær komu heim aftur færandi hendi með heitan pastarétt og brauð. Það er sko hugsað vel um mann. Ég fékk svo smá tíma til að jafna mig á meðan þær fóru með tengdapabba á Da Vinci sýninguna.

Þau náði í mig eftir hana og við fórum á kaffi Vín. Sem er víst orðið tælenskur veitingastaður en það var allt í lagi. Héldum því næst á myndlistarsýningu og eftir það í smá stund til ömmu. Við enduðum svo daginn í sexbíó á Lukku Láka. Rakel var ekki lengi að sofna eftir þennan dag og sjálf var ég að leka niður, var sofnuð klukkan ellefu.

Æ, var svo ótrúlega þreytt eitthvað áðan þegar ég vaknaði með Rakel. Svona er þetta að vera endalaust í bjórnum. Ég hef ekki farið svona mikið út síðan ég var í menntaskóla, ég er ekki að grínast.

Bjarndís var búin að bjóða okkur í afmæli á eftir en svo er litla afmælisbarnið veikt. Ætlum við stússumst þá ekki eitthvað í staðinn. Alltaf hægt að versla mat og jólagjafir. Já, jólgjafir. Við ætlum bara að byrja á þessu núna.

Kannski ég loki aðeins augunum á meðan Rakel horfir á barnatímann.

Áfangasigur

Jess og jei og jei og jess!!! Hálft kíló í viðbót farið. Ég er búin að standa í stað í næstum mánuð (sem í sjálfu sér er áfangasigur því það hefur mér ekki tekist í háa herrans tíð og er bara alveg hreint mögnuð tilfinning að takast það) og var orðin úrkula vonar um halda áfram að léttast. Í von og óvon steig ég á vigtina í dag (alltaf vigtun á föstudögum) og viti menn, vigtin sýnir minna en síðast.

Þá eru þrjú kíló farin síðan í lok ágúst. Ég hefði kannski viljað vera búin að léttast meira en það er líka gott að léttast svona hægt því þá eru þetta pottþétt kíló sem eru farin.

Júhú.

Komaso. Óska mér til hamingju!!!

Munnræpa

Ástæðan fyrir því að ég hef ekki enn bloggað er sú að ég get hreinlega ekki haldið kjafti. Helst blaðra ég einhverja vitleysu um sjálfa mig eða þá bara almenna vitleysu. Ég blaðra út í eitt og ég er ekki alveg viss um að fólk sé að fíla það. Ég er svo upptekin af því að tala þessa dagana að ég get ekki skrifað.

Ég er að spá í að tékka á þessu Mímisliði á morgun þegar fjölskyldan mín er komin í ró.

Þegar ég var yngri fannst mér stundum sms vera verkfæri djöfulsins. Þau geta allvega skapað djöfulsins vitleysu. Ég er enn þann dag í dag stundum alveg að gefast upp á þeim.