Svakalegt

Jésus minn einasti. Þessi haustferð. Mikið helvíti var gaman. Við fórum í ratleik og borðuðum samlokur og drukkum bjór, fórum út í Viðey og grilluðum og spiluðum og drukkum bjór og enduðum svo í partýi með tilheyrandi vitleysu og bjór. Það voru allir á sneplunum og í bullinu bara. Ok, örugglega ekki allir en allavega þeir sem ég tók eftir. Ég var svo svakalega á skallanum að ég hef aldrei vitað annað eins. Rámar í að hafa teygað tvö glös af rauðum drykk, væntalega vodka í einhverju, og það fór alveg með mig. Var reyndar búin að drekka ansi marga bjóra þá enda byrjað á hádegi. Ég man ekki einu sinni eftir bátsferðinni úr Viðey. Sem er skrítið því ég man alveg eftir hlutum sem gerðust eftir það.

Við erum að tala um kvöld þar sem gredda blossaði upp og allir urðu óðir (enginn að rífa sig úr fötunum samt eða neitt þannig), fólk grét (og sumir oftar en einu sinni og aldrei þessu vant var það ekki ég sem grenjaði oft, ég grenjaði bara einu sinni) og tók svakaleg trúnó, dansaði trylltan dans og kysstist. Þetta var eins og eitthvað nemendafélagsskrall í menntaskóla.

Svo gaman.

Svo mikið stuð að Helga greyið viðbeinsbrotnaði.

Það er kraftaverk að ég skuli hafa komið með bakpokann með öllu dótinu mínu heim. Við fórum niður í bæ eftir partýið og ég fattaði ekki fyrr en eftir nokkra dansa að ég hafði gleymt að reima! Og gat ég beygt mig niður og reimað? Nei. Ég þurfti aðstoð.

Það hlýtur að hafa verið kostulegt fyrir Hlífina að koma beint í partýið (var ekki í ferðinni), allir pissfullir.

Ég vaknaði klukkan níu, eftir fimm tíma svefn (sem betur fer var ég komin heim um þrjú) og hélt ekki jafnvægi, enn þá vel hífuð. Það tók því ekki að sofna aftur því ég þurfti hvort sem er á fætur og í leikhús. Skreiddist í sturtu, burstaði tennur, fór í kjól og málaði mig. Því miður leit ég enn út fyrir að vera full eftir það allt saman. Ég var fulla mamman í leikhúsinu. Hrund reyndar sagði að það sæist ekki á mér að ég hefði verið að drekka en svo er annað mál með áfengislyktina ...

Síðan þá er ég bara búin að vera að dreeeeeepast úr þynnku. Guð almáttugur, hvað maður er látinn borga fyrir vitleysuna.

Erum samt búnar að hafa það kósý, fyrrst leikhús, svo amma og erum núna í góðu yfirlæti hjá mömmu.

Ég vona bara að ég hafi það af í tímann í fyrramálið.

 

 

Rigning?

Það er svo fínt veður núna að ég trúi því varla að það fari að rigna. Ég er að hugsa um að skella mér í haustferðina þótt ég sé ekki alveg hress en ég er í basli með hvernig ég á að klæða mig. Er búin að pakka kjól og sokkabuxum í tösku og var að hugsa um að skipta í partýinu eða eitthvað. Og fara þá í flísbuxum svo ég geti skellt mér í pollabuxur yfir. Ég vil hins vegar helst fara bara í kjólnum ef það er ekkert að fara að rigna svakalega. Verst að vita ekkert hvort við erum að fara að vera mikið úti.

Sjáiði hvað ég get gert mikið mál úr öllu?

Var alveg að guggna á því að fara í gær, var svo óendanlega þreytt og slöpp. Svo las ég svo upplífgandi póst frá Mími auk þess sem Sprundin benti mér á að ég myndi alltaf sjá eftir því ef ég færi ekki. Ég tók því verkjatöflu og fór snemma að sofa. Er ögn hressari í dag og stefni því á að fara. Ætla að minnsta kosti með Rakel í íþróttaskólann og þá er ég bæði mætt á svæðið (allir að hittast í Árnagarði) og hef hálftíma eftir hoppið til að fá mér að borða og svona. Sjáum hvað setur.

Þegar ég sótti Rakel í gær spurði ég hana hvort hún myndi hvað við værum að fara að gera núna þegar komið væri helgarfrí. Hún mundi eftir bæði leikhúsi og íþróttaskóla. Ég spurði hana líka hvort hún myndi eftir íþróttakennaranum, Aldísi. Aldísi? hváði Rakel og stoppaði á leið sinni upp stigann. Stóð andartak mjög hugsi og svip og spurði svo: 'Er hún konan mín?

AAAAAHAHAHAHAHAHA. Ég kafnaði næstum því við að halda niðri í mér hlátrinum.

Vá, þetta lesbíumömmudæmi er doldið mikið að rugla hana.

Sjitt

Fór á klósettið heima að pissa. Sem ég er að standa upp til að girða mig þá hrekkur klósettsetan af festingunni öðru megin og ég hendist til hliðar. Náði rétt svo að koma í veg fyrir að ég rotaði mig á vaskinum.

Ég gat ekki lagað setuna og hugsaði með mér að ég myndi fá Hrund með mér í það eftir vinnu.

Svona hálftíma, vatni og appelsínusafa seinna ákvað ég að hoppa á klósettið og pissa áður en ég hoppaði út í strætó. Ég hlammaði mér á klósettsetuna, löngu búin að gleyma að hún var aðeins föst öðrum megin. Setan hrökk af hinni festingunni og skutlaðist af klósettinu. Þar sem ég sat á setunni skutlaðist ég af með henni. Ég rétt svo náði að koma í veg fyrir að setan skylli í gólfið og brotnaði. Ég er ekki slösuð.

Ég get svo svarið það að mér líður ekki vel. Er búin að vera með smá hálsbólgu síðan í gær og hausverk. Ég vona að ég sé bara svona þreytt en ekki að verða lasin.

Sveittur dagur

Dagurinn í gær var eitthvað svo sveittur. Ég var svo ógeðslega þreytt og í vondu skapi að ég kom engu í verk. Lærði bara ekki neitt áður en ég fór í skólann. Ætlaði svo að ná mér bók á Hlöðunni og var mætt á hana rétt fyrir tímann. Fattaði að ég hafði gleymt bókasafnskortinu og þar sem ég hafði einhvern tíma lent í veseni út af því þá drullaði ég mér bara í tímann.

Ég var aldrei þessu vant á bíl. Hafði neytt Hrund til að koma heim í kaffi og láta mig hafa bílinn, þurfti að fá að útrétta aðeins eftir skóla og það er vonlaust að gera í strætó. Eftir tímann brunaði ég því heim. Kom við í apóteki og keypti einhverjar lífrænar vörur, náði svo í kort og eina Kellogsstöng og brunaði til baka. Gerði dauðaleit að bók en fann hana hvergi. Var að gefa upp vonina þegar engill labbaði fram hjá mér. Ahhh. Var búin að gleyma að Kristín átti að fara að byrja að vinna. Hún hjálpaði minns að finna bókina og bjargaði deginum.

Fór svo í 'Maður lifandi' og keypti mér lífrænan maskara og augnblýant (í öðrum lit en hinir tveir sem ég á) og kvöldmat handa okkur Hrund (gríslingur hjá föður). Náði í Hrund og mynd út á leigu, við keyptum inn (það virkar eiginlega ágætlega fyrir mig að versla þegar ég er svöng, ég er svo meðvituð um hungrið að ég passa mig rosalega á því að kaupa ekki neinn óþarfa, enda eiginlega á því að kaupa ekki neitt bara) og þegar heim var komið höfðum við það rosa gott. Fór ekkert í ræktina en er búin að fara þrisvar í þessari viku og ætla að reyna að koma einni göngu inn í planið í dag eða um helgina.

Svo fær Inam stóran plús því hún sinnti klukkinu mínu. Ha Rósa? Ok, hún var að byrja í nýrri vinnu svo hún fær séns og ég veit ekkert hvort Gestur les bloggið mitt einu sinni. En hvar er Gyðan?

Hlíf, eigum við okkur ekkert líf eða? Við kíkjum greinilega á bloggið hjá hvor annarri (og fleirum) oft á dag og kommentum. Það sama á ekki við um marga aðra. Hmmm. Samt erum við báðar alltaf á fullu.

En nú er það Pedro Páramo. Það er nú meiri steikin.

Þreytt

Æ, Sprundin mín var eitthvað lasin í gær. Og hélt fyrir mér vöku. Fórum upp í rúmi á svipuðum tíma en greyið gat bara ekki sofnað. Ég var að stikna og kafna af því að það var ekki hægt að hafa neina glugga opna sökum ofsaveðurs. Sprundin brölti og ræskti sig og snýtti sér og að verða eitt gafst ég upp. Var ýkt vond og lagði mig í sófanum. Fannst nú að ég hefði átt að vera upp í rúmi og knúsa Hrundina en ég varð að sofa. Svaf svo ömurlega í sófanum og skreið aftur inn í rúm klukkan hálf sex. Var varla sofnuð þegar vekjaraklukkan hringdi. Sprundin er farin í vinnuna og er öll hressari. Ég er hins vegar mjög óhress, þreytt og úrill og vond.

Fyrir ári síðan skrifaði ég þetta um dóttur mína: Jarðneskir englar hafa ekki vængi enda þurfa þeir þá ekki til þess að fólk þekki þá úr fjöldanum.

Ég hef ekkert annað en þetta að segja í dag.

Klukketíklukk

Hlífin klukkaði mig. Ætlaði ekki að gera þetta fyrr en í kvöld eða á morgun en varð svo stressuð yfir að eiga þetta eftir að ég ætla að gera þetta snöggvast (alls ekkert leiðinlegt samt):

 

Fjögur störf sem ég hef unnið um ævina:

Kennt ensku í minnsta skóla í heimi í Costa Rica

Gengið strendur Gandoca á nóttunni í leit að risaskjaldbökum og passað eggin þeirra á daginn

Leiðbeinandi á leikskóla 

Gjaldkeri á póstinum

 

Fjóra bíómyndir sem ég held upp á:

Imagine you and me

Jalla, jalla

Harry Potter (eins og hann leggur sig)

Stella í orlofi

 

Fjóri staðir sem ég hef búið á:

Reykjavík (í 104, 105, 107 og 108)

Svíþjóð (Lundi og Uppsölum)

Humlebeck (Danm.)

Las Juntas de Abangares, Guanacaste, Costa Rica

 

Fjórir sjónvarpsþættir sem mér líkar:

Friends

L- word

House

Glæpahneigð

(Reyndar bara verið að sýna House eins og stendur, skiptir það nokkru?)

 

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum:

(Ég hef eiginlega farið á svo marga staði að ég ákvað að velja topp fjóra (allavega akkúrat núna í lífi mínu).)

Matagalpa, Nicaragua

San José, Costa Rica

Budapest, Ungverjalandi

Uppsalir, Svíþjóð

 

Fjórar síður sem ég skoða daglega (fyrir utan bloggsíður):

webmail.hi.is

barnaland.is (ég veit, ég veit)

vedur.is

rae.es (spænsk orðabók)

 

Fernt matarkyns sem ég held upp á:

lárpera

banani (ég veit ekki hvort ég held upp á hann en ég get bara ekki lifað án hans)

kotasæla

súkkulaðikaka

(og biiiilljón hlutir í viðbót)

 

Fjórar bækur/blöð sem ég les oft:

Martin og Victoria

Z-ástarsaga

Hús úr húsi

Píkusögur

 

Fjórir staðir sem ég vildi helst vera á núna:

Á flughræðslunámskeiði (svo ég geti focking einhvern tíma flogið eitthvert aftur)

Hjá ömmu sætu

Masaya, Nicaragua (amma er flutt þangað og restin af liðinu er þar líka)

Berlín (hefur alltaf langað þangað)

 

Fjórir bloggarar sem ég klukka:

Ég bara þekki svo fáa sem blogga og sumir þeirra hafa ekki bloggað síðan í júní eða eitthvað (ha Kristín mín!?) en það má reyna:

Gyða

Inam

Rósa

Gestur (ekki drepa mig)

 

Takk fyrir og bless, verð að halda áfram að læra.

Bíddu, sjitt, já, og borða.

 

 

 

Sáuð þið ...

... heimildarmyndina um nunnuna í gær? Hún var mjög áhugaverð. Þegar ég var yngri velti ég því, án gríns, stundum fyrir mér að ganga í klaustur. Ég er svo sem alveg nógu trúuð til þess en það er erfitt að flokka mína trú undir einhver ákveðin trúarbrögð svo ég vissi ekki alveg í hvað klaustur ég ætti þá að ganga. Fyrir mér var þetta bara svo tilvalin leið til þess að þurfa ekki að takast á við lífið sem var að sliga mig.

Ég geri mér grein fyrir því að það er ekkert grín að eyða lífi sínu í klaustri. Þú þarft að vera virkilega sterk manneskja til þess að vera í klaustri eins og stelpan í heimildarmyndinni: mátt bara tala í klukkutíma á dag, hitta fjölskylduna þín sjö sinnum ári (með rimla á milli ykkar) og mátt aldrei aldrei aldrei fara út fyrir klaustursveggina. Þvílík einangrun og ærandi þögn.

Hins vegar þarftu aldrei að takast á við svo margt sem fylgir hinu daglega lífi. T. d. ástina. Og þá meina ég ekki ást til fjölskyldunnar þinnar heldur ástina sem fylgir því að vera ástfangin. Nunnan sagði að við værum sköpuð til að vera með annarri manneskju, að það væri ákveðið svigrúm í sálinni fyrir aðra mannesku en nunnur tileinkuðu guði þetta svigrúm. Ég er sammála því að við erum sköpuð til að vera með annarri mannesku, hvort sem það er í stuttan tíma eða alla ævina. Það hlýtur að vera, annars væru tilfinningarnar sem fylgja því að vera ástfanginn ekki svona sterkar. Eða er það bara ég sem verð svona ofsalega ástfangin?

Þótt það geti verið erfitt að finna að guð gefi þér allt til baka og miklu meira en það sem þú fórnar fyrir hann með því að ganga í klaustur þá ímynda ég mér að það sé miklu erfiðara að eiga við manneskju af holdi og blóði. Þola höfnun, svik, trúnaðarbrest, niðurlægingu. Eða þá að ástin er endurgoldin og hún lyftir þér hærra en nokkuð annað, svo hátt að ef hún brestur getur fallið verið banvænt.

Ef þú eyðir öllum tíma þínum í að biðja til guðs hefurðu þá tíma til þess að hugsa illa um þig sjálfan? Ef ég gengi í klaustur myndi ég þá vakna á morgnana og skammast mín fyrir líkama minn eða eitthvað sem ég sagði? Ef ég væri fullkomlega sátt við þá ákvörðun mína að verða nunna væri ég þá fullkomlega sátt við lífið sem ég lifði?

Ef ég þyrfti ekki á peningum, vinnu, vinum, íbúð, bíl, fatnaði, kynlífi, ást að halda væri þá eitthvað eftir til þess að hafa áhyggjur af?

Ég myndi ekki vilja skipta. En stundum myndi ég vilja fá að kíkja í heimsókn í klaustur í viku og hvíla mig.

Annars sagði vinkona mín við mig í gær að ein tilfinning útilokaði ekki aðra. Mikið svakalega er þetta vel orðað.

Þriðjudagur

Hrund kyssir mig á ennið áður en hún fer í vinnuna.

Fer á fætur og elda graut handa mér og afkvæminu.

Hjálpa afkvæmi í föt og greiði því.

Við borðum graut og fáum okkur vítamín.

Löbbum í rigningu og roki út á leikskóla.

Ég bíð í roki og rigningu eftir strætó.

Fer í tíma í latinobókmenntum  og svitna yfir því hvað það er mikið lesefni í námskeiðinu.

Læri, borða og spjalla við Bjarndísi í hádegishléinu.

Fer í tíma í spænskri málfræði og er rosalega svöng í honum og syfjuð.

Ég bíð í roki og rigninu eftir strætó.

Kem heim og treð banana í andlitið á mér.

Tek til í íbúðinni.

Byrja að þrífa.

Stoppa til að ná í afkvæmið fallegasta.

Löbbum í rigningu og roki heim.

Ég þríf eins vel og ég get eins hratt og ég get.

Rakel hendir öllum bókunum sínum á gólfið af því að hún er að fara í 'ekki snerta gólf'

Hrund kemur heim akkúrat þegar ég er að klára að þrífa.

Við skerum niður grænmeti og ost í pítur.

Við borðum allar saman.

Ég rýk út í magadans.

(Hrund ryksýgur á meðan, þessi elska, bakið fer að grenja ef ég geri það)

Ég rýk heim og hoppa í sturtu.

Les fyrir englaafkvæmið, bið bænir, signi, syng, kyssi, knúsa.

Brýt þvott.

Blogga.

 

 

Bara svona ef þið voruð að velta því fyrir ykkur hvernig dagurinn minn var. Hrund er að vaska upp. Þvottvélin þvær. Ég trúi ekki að ég þurfi að halda mér vakandi þangað til hún og svo þurrkarinn eru búin. Ætti eiginlega að lesa spænsku en er of þreytt. Held ég leyfi mér að horfa á einn sjónvarpsþátt og lesi í staðinn fyrir Strauma og stefnur (skáldsögu) upp í rúmi.

Svo bið ég til guðs og vona að ég geti sofið í nótt. Ég gerði ekkert annað en að bylta mér í fyrrinótt. Ég er eins og einhver gömul kerling.

Loksins

Mér tókst það.

Í gær.

Og ég var ekki einu sinni með það í huga.

En það gerðist.

Og það var best í heimi.

Ég dansaði og ég gleymdi.

Ég dansaði ekki til að gleyma heldur kom það af sjálfu sér. Þvílíkt kikk, þvílík gleði sem streymdi um mig alla, þvílíkur kraftur, þvílík nautn.

Afró.

Það er málið. Það er mitt meðal við öllu. Ég var búin að gleyma hvað mér finnst þetta sjúklega gaman.

Mjög gaman líka að hafa Hlífina þarna með sér.

Get ekki beðið eftir því að fara í næsta tíma á miðvikudaginn.

Og ekki verra hvað þetta tekur á.

Magadans í kvöld. Vil helst fara í ræktina minnst fjórum sinnum í viku. Nú ætla ég að verða flott.

Og gleyma.

Og muna svo alla góðu hlutina á eftir þegar bráir af mér.

Takk fyrir mig.

Pæling og spæling

Ég er mikið að velta því fyrir mér að gefa Mími annað tækifæri enda ekki honum að kenna að það var ekki gaman síðast. Það er nefnilega haustferð á laugardaginn og fyrir utan árshátíðina er þetta stærsti viðburður vetrarins og ég hef aldrei farið. Málið er að næsta helgi er okkar helgi með Rakel og mitt mottó hefur alltaf verið að eyða þeim tíma með Rakel, ekki í skrall. Mig langar bara alveg svakalega og Sprundinni minni finnst að ég ætti að láta slag standa og mömmu finnst að ég eigi ekki að hafa móral yfir því. Verst að við eigum miða á Einar Áskel (sýning) þennan sama dag. Ég myndi hins vegar akkúrat komast í ífróttaskólann með rauðhaus og eins og stendur er það það mikilvægasta í lífi hennar.

 Hvað finnst ykkur? Á ég að hætta að vera svona mikil ungamamma og skella mér?

Það truflar mig hins vegar rosalega að allt í ferðinni er surprise. Þeir sem þekkja mig vita að ég þarf helst að lifa allt mitt líf eftir plani og á tímabili var þessi árátta sjúkleg. Ég er enn að reyna að breyta þessu og er orðin betri í því (annars væri Hrund líka hætt með mér, þetta var að gera hana klikkaða) en ferðin gerir mig órólega. Maður á að klæða sig eftir veðri en samt þannig að maður geti farið beint á djammið (og er einhver að fara að drekka og djamma eða enda ég ein með bjór aftur?). Hvernig klæðnaður er það? Ég sé þetta ekki fyrir mér. Ég held að ég þurfi að fá mér róandi te. Verst að róandi lyf eru ávanabindandi.

Úff, ég á enn eftir að læra fyrir tímann á morgun, oj.

En góðu fréttirnar eru að mamma ætlar að passa og lána mér bílinn svo að ég get farið í afró á morgun. Að öllum líkindum verða Hlíf og Gyða þarna líka að skoppa (Gyða mín, er ekki nóg fyrir þig þræla þér út í bootinu þarna á undan? Ekki það að það væri meira en gaman að fá þig í tímann).

Ég er svo ógesslega spennt. Já, já, já. Ég er alveg að verða búin að jafna mig eftir trámað á föstudaginn.

Heimatilbúin fjölskyldupizza í matinn, mmmmm.